Αόρατη με γουόκμαν..
«Δεν ειμαι καλα, θέλω να μην σκέφτομαι, θέλω να γίνω αόρατη για λίγο». Δεκτό και το πρώτο και το τρίτο. Το μεσαίο όμως; Όποιος δεν σκέφτεται δεν ειναι άνθρωπος. Ότι και να μας πειράξει, ιδίως ο εαυτός μας και οι… (READ MORE)
Νύχτες
Νύχτες στα μαύρα και κόκκινα σεντόνια, το σκοτάδι και το χάδι, μαζί. Η μεγάλη αγκαλιά, η ανασφάλεια που φεύγει, το χέρι μου στα μαλλιά σου, στο λαιμό σου, στη μέση σου. Έρχονται στιγμές που είναι όλα ωραία, ιδανικά, σαν φρεσκοφτιαγμένο… (READ MORE)
Έως όρθρου βαθέως
Δεν αντέχω να μην γράψω. Γύρισα στις 6, είχα ένα σωρό ατυχίες, έφαγα μπόλικη βροχή στο δρόμο, ήμουν με ένα τζήν μπουφάν ο απερίσκεπτος, αλλά νοιώθω την ανάγκη να κάτσω να μοιραστώ την εμπειρία μου. Το μυρίστηκα πριν ενάμιση μήνα…. (READ MORE)
Το πράσινο Φεγγάρι
Καθόμουν και έγραφα, έγραφα, έγραφα. Οι σκέψεις μου χτυπούσαν στο πλητρολόγιο, ραγδαία, σαν χοντρή καλοκαιρινή βροχή. Γύρισα και κοίταξα δεξιά, είδα το πράσινο φεγγάρι, πόσο όμορφο έδειχνε. Συνέχισα, κάτω απο το βλέμμα του “τελειοποιητή” μου, Οι σκέψεις απλωνόταν σαν βούτυρο… (READ MORE)
Τρεμώδες, τρομώδες, κρεμώδες και γλοιώδες παραλήρημα..
Μετά από 10 μέρες, η σιωπή έσπασε τις νότες που άκουγα καθημερινά. Τα χέρια μου άρχισαν να τρέμουν.. Δεν το πρόλαβα. Ξανά χτύπος. Φωνή ξένη, επιτακτική. Έχει δεν έχει δίκιο, θα γίνει η επιθυμία προσταγή. Απότομο ύφος και κλείσιμο του… (READ MORE)