Η ζωή μας ήταν όντως σουγιαδιές σε βρώμικα αδιέξοδα.. Πριν λίγα χρόνια, “παίζοντας” τον μέντορα, δοκίμασα να εισάγω μιά σύντροφο του τότε, στην φιλοσοφία του Beat Generation. Βιβλία των Herbert Huncke, Allen Ginsberg, William S. Burroughs, Lucien Carr και φυσικά… (READ MORE)
Το είχα εγκαταλείψει.. εδώ και δυόμιση χρόνια.. και μάλιστα εδώ και έναν χρόνο το είχα κατεβάσει. Το να κάθεται κάποιος και να διαβάζει τόσο προσωπικά πράγματα και μάλιστα δικά μου, που εξέφραζαν μια εποχή της ζωής μου, έδειχνε τόσο αδιάκριτο….. (READ MORE)
Πολλές φορές, περπατάω τα βράδια στο σπίτι, μέσα στο σκοτάδι, στο απόλυτο σκοτάδι, εσκεμμένα. Προσπαθώ να μην πατήσω κάτι, από όλα αυτά που είναι ριγμένα στο πάτωμα, με μόνο όπλο τη μνήμη, τις αποθηκευμένες εικόνες του μυαλού.
Σημαντικό μην το κάνεις να φαίνεται, δεν είναι. Ένα ακόμα χάδι, ένα ακόμα ποίημα, ένα ακόμη αγέρι. Σημαντικό είναι το μαζί και το αεί.
Τα μάτια θολά, ίσως ναναι η αρρώστια, κεφάλι βαρυ, ανάμνηση γλυκειά.. Ψηλή, καλλίγραμμη, πατούσες δυνατά.. Λατίνα θεά, και έμεινα μόνος.. το σημαδάκι στα χείλη, σαν υπόλειμμα από μερέντα, ποιός δεν θέλει να το φάει;