“I desire the things which will destroy me in the end”, Sylvia Plath Είμασταν μέσα στο αυτοκίνητο. Πριν γίνει οτιδήποτε. Κάτι είπα. Γέλασες. Έσφιξες τον δείκτη στον αντίχειρα και ελευθερώνοντας τον δυνατά, με χτύπησες στο μηρό. Χειρονομία. -Με αγαπάς, σου… (READ MORE)
Ήταν μεγάλη μορφή και είμαι πολύ μικρός για να μιλήσω για αυτόν. Πέρσυ, ήμουν στην Αλόννησο και κάποια στιγμη στην παραλία διακρίνω τον Στάθη Παναγιωτόπουλο. Πλησιάζω μέσα απο το νερό, καθόνταν με την παρέα του σε μιά σκιά. Αφου ανταλλάξαμε… (READ MORE)
Σαν σήμερα κάποιος κάθισε στο γραφειάκι του, άνοιξε τον υπολογιστή του και χάζευε τα mail του και το facebook. Μόλις είχε γυρίσει από έξω, καλή παρέα, φίλοι, μπυρίτσες, ανώδυνες κουβέντες. Η καρδιά του ήταν αλλού όμως. Κάπου νότια, στην Κρήτη…. (READ MORE)
Γκρίζα είναι τα σεντόνια κι’ όλο τσαλακώνονται μαύρη είναι κι’ η ζωή μας κι οι ψυχές λερώνονται.. Και ποιά είναι η διαφορά δηλαδή; Ανάμεσα στο “είσθαι” και στο “φέρεσθαι & φαίνεσθαι”; Τυπική και επουσιώδης, ο χαρακτηρισμός ο ίδιος, αλλά για… (READ MORE)
Μου έλεγε μια φίλη μου, πως είμαι άνθρωπος που βλέπει το ποτήρι μισοάδειο, σκοτεινός, ότι αρέσκομαι στην μελαγχολική πλευρά των πραγμάτων, ότι μου αρέσει ο πόνος και η δυστυχία. Φυσικά το αρνιόμουν και το αρνιέμαι, δεν θεωρώ πως είμαι άνθρωπος… (READ MORE)