Εδώ και λίγες μέρες προσπαθεί να μην βγεί έξω, αποφεύγοντας τις κακές παρέες και το αλκοόλ, μπας και καταφέρει να κάνει αναλύσεις αίματος…
Στην προσπάθεια αυτή, που να πάει, πήγε και στο θέατρο…
Εκπαιδεύοντας την Ρίτα, με τον Κιμούλη και μια ατάλαντη, ένα κλασσικό θεατρικό, που στο παρελθόν το έχει κατακρεουργήσει και η Αλίκη..
Να ορισμένες σκέψεις…. σχετικά με το “εκπαιδεύοντας τη Ρίτα”..
ο καθηγητής… μπεκρής, πίνει για να ξεχάσει.. όσα ξέρει και όσα τον πληγώνουν.. διδάσκει ποίηση σε ατάλαντους φοιτητές. Χωρισμένος με παιδί, χωρισμένος και με την γκόμενα του.. Έχει εκδώσει κάποια ποιήματα.. αισθάνεται πως δεν είναι αρκετά καλός να γράφει ποίηση.. και αυτό τον καταστρέφει.. το να διδάσκεις κάτι χωρίς να μπορείς να το αγγίξεις.
η Ρίτα. κομμώτρια.. απαίδευτη.. παντρεμένη με έναν τυπικό άγγλο, που τα Σάββατα πάνε όλοι μαζί στην παμπ. μιλάει βρίζοντας, ντύνεται σαν σούργελο, και γράφεται φοιτήτρια στο ανοιχτό πανεπιστήμιο… έτσι πλησιάζει τον καθηγητή να της κάνει μαθήματα…
στην αρχή ο καθηγητής την αντιμετωπίζει σαν εξωτικό πτηνό, την περιγελά και αισθάνεται πως δεν μπορεί να τα καταφέρει. Η Ρίτα σιγά-σιγά αλλάζει.. διαβάζει, πάει στο θέατρο, αλλάζει ντύσιμο.. χωρίζει από τον αγροίκο σύζυγο.. το καλοκαίρι αποφασίζει να πάει στα θερινά τμήματα…
ο καθηγητής βλέποντας το δημιούργημα του να αλλάζει, αρχίζει να το ερωτεύεται.. γυρίζοντας από τα θερινά τμήματα η Ρίτα, είναι πλέον άλλος άνθρωπος..
ο καθηγητής της κάνει ένα δώρο.. ποιήματα του Γουίλιαμ Μπλέηκ, σε μια πρωτότυπη έκδοση, και όταν πάει να της απαγγείλει το αγαπημένο του, διαπιστώνει πως η Ρίτα το ξέρει απέξω..
“Το σ’ αγαπώ μην της το πεις,
γιατί αν της το πεις, θα φύγει…”
Όσο περνάει ο καιρός και έρχονται οι εξετάσεις των Χριστουγέννων, αυτός δεν μπορεί να συγκρατήσει τα συναισθήματα που τρέφει προς την προτεζέ του, και της τα ομολογεί.. Εκεί της θέτει το ερώτημα πως ο έρωτας είναι “ή όλα ή τίποτε”.. Αυτή τρομαγμένη , φεύγει… αυτός εξακολουθεί να καρδιοχτυπά, και την βοηθά από μακριά στις εξετάσεις.. που περνά η Ρίτα με επιτυχία.. Συναντιούνται και του περιγράφει πως τα κατάφερε…
ο καθηγητής διαπιστώνει πως η Ρίτα έχει αλλάξει, έγινε πιο μορφωμένη, αλλά έχασε το σπίρτο που είχε στην αρχή και την χαρακτήριζε…
το έργο τελειώνει με τον καθηγητή νηφάλιο να δίνει διάλεξη στους μαθητές του, λέγοντας τους πως “η ποίηση δεν έχει νόημα αν δεν είναι συνυφασμένη με την ζωή” και τους θέτει το ερώτημα… τι απαντάν στο ερώτημα τι είναι ο έρωτας ? Όλα ή τίποτε…
τότε σηκώνεται η Ρίτα από το πλήθος και του απαντά “όλα”.. και όπως καταλαβαίνετε έχει happy end.
βλέποντας το έβαλα πολλές φορές τον εαυτό μου και στην θέση του καθηγητή και της Ρίτας.. το ίδιο έκανα και με διάφορους άλλους.. με πολλούς ανθρώπους και φίλους που έχω γνωρίσει..
Όμως, θα ήταν πολύ απλοϊκό απλά να κατανείμω ρόλους.. γιατί στην ουσία υπάρχει αλληλεπίδραση και η σχέση καθηγητή-κομμώτριας γίνεται σχέση πομποδέκτη-πομποδέκτη και σιγά-σιγά ισονομείται…
τα ερωτήματα που εγείρονται είναι…
τι είναι και τι λέει η ποίηση ? απλά ταυτιζόμαστε και μας αρέσει ? είναι το χεράκι του αρχαιολόγου που με το πινέλο σιγά-σιγά αποκαλύπτει καλά κρυμμένα κομμάτια του εαυτού μας ? είναι αυτό που μας ξεβρακώνει και μας κάνει και κλαίμε ? γιατί κλαίμε ? μήπως είναι λάθος ? μήπως είναι απλά μια στιγμή ειλικρίνειας με τον εαυτό μας που απλά δεν την αντέχουμε ?
τι είναι και τι προσφέρουμε στον έρωτα ? όλα ή τίποτε ? είναι τόσο απλά ? κρατάω πισινές ή όχι ? φοβάμαι μήπως πονέσω ? ή πέφτω από τα 10000 πόδια χωρίς αλεξίπτωτο.. εκείνη τη στιγμή, κατουριέμαι από το φόβο μου ? ή σκέφτομαι τα ευχάριστα της ζωής μου ? ποιό είναι το αλεξίπτωτο μου ? οι ευχάριστες μου σκέψεις ? το χάδι και το φιλί που έκλεψα ? η αγκαλιά της, που έφερε τον ύπνο ?
ο έρωτας είναι πόνος και φόβος από τη φύση του. πόνος επειδή βγάζουμε την πανοπλία μας αποκαλύπτοντας τα αχαμνά μας στις κλωτσιές του άλλου, φόβος επειδή ανακαλύπτουμε τα νέα μας όρια.. και αυτό πονάει περισσότερο..
μια ζωή χτίζεις.. απόψεις, διαθέσεις, ρητά και κάστρα… και έρχεται η στιγμή να πάς μπροστά.. δεν μπορείς να μείνεις μέσα στον εαυτό σου.. πνίγεσαι.. και αν είσαι αρκετά εγωιστής μένεις μέσα.. ανέρωτος..
αν όμως όχι, βγαίνεις.. ο βασιληάς είναι γυμνός και παραδίνεται… στο χέρι του άλλου είναι αν θα τον σκεπάσει ή θα τον αποκεφαλίσει.. αλλά δεν σε νοιάζει.. δεν ζητάς οίκτο με την ματιά σου..
Ελευθερία ζητάς…
αυτά… αν συνεχίσω, θα σκάσω….
..και νομίζω πως… (αόρατο χέρι)
