Αυτό ακριβώς ψάχνουμε. Ο καθένας στο φύλο της προτίμησης του. Puer aeternus ή αλλιώς τον αιώνιο έφηβο. Τον άνθρωπο που μας κάνει να ξεχνάμε την ηλικία μας, τα προβλήματα και τις δυσκολίες που προκύπτουν από αυτή, τον άνθρωπο που θα μας ξαναφέρνει χρόνια πίσω στις παιδικές ή εφηβικές μας αναμνήσεις.
Αυτός που ψάχνουμε θα μπορούσε να είναι ένας άνθρωπος που είναι ή μοιάζει ή φέρεται σαν έφηβος. Που κάνει πράγματα τα οποία η τρέχουσα κοινωνική μας κατάσταση τα απαγορεύει, αλλά θέλουμε να τα κάνουμε.
Κάποιον που να μας προσφέρει όλα αυτά που θεωρούμε ότι χάσαμε, όλα αυτά που νομίζουμε πως δεν μπορούμε να κάνουμε πλέον, όλα αυτά που μας θυμίζουν τη νιότη μας.
Πολλές φορές, ο αιώνιος έφηβος της ζωής μας είναι κάποιος εντελώς διαφορετικός από εμάς και από εκεί πηγάζει η αρχή των “ετερωνύμων που έλκονται”. Γιαυτό συναντάμε πολλές φορές ζευγάρια που ο ένας είναι ιδιαίτερα σοβαρός και συγκρατημένος και ο άλλος ζωηρός και επικοινωνιακός σαν τα παιδιά.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο μύθος του Πήτερ Πάν είναι τόσο δημοφιλής. Ένας που έχει χάσει την επαφή με τα νιάτα του, έρχεται σε επαφή με τους “βώλους” του, που είναι οι όμορφες αναμνήσεις από την νεαρή του ηλικία και ενθυμούμενος τα παιδικά του αισθήματα καταφέρνει να πετάξει.
Μπορεί όλοι να κατηγορούμε ορισμένους ανθρώπους για ανωριμότητα, για συμπεριφορές που δεν συνάδουν με την ηλικία τους, αλλά κατά βάθος θα θέλαμε να είμαστε κάπου κοντά τους απολαμβάνοντας αυτήν την ανωριμότητα. Και γιατί όχι, συμμετέχοντας σε αυτή.
Το ερώτημα παραμένει, κατά πόσον μπορούμε ή θέλουμε να ακολουθήσουμε έναν τέτοιον άνθρωπο. Μπορεί η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα να μας κουράσει, μπορεί να μας γοητεύει αλλά να μην μπορούμε, ή τελικά όλα αυτά να μας φαίνονται τόσο παιδικά, που απλά να μην μας ενδιαφέρουν για πολύ.
Όπως και νάχει, η διαφορετικότητα όταν μπαίνει σε μια σχέση, την κάνει δύσκολη, και όσο μεγαλύτερη είναι, τόσο πιο δύσβατος ο δρόμος της παραδοχής της και της συμβίωσης.
Επιτέλους!