Κυρία Μαρία Κολέττου (ή Κολέτου ή Κωλέττου ή Κωλέτου) κατ’ αρχάς να με συμπαθάτε που δεν ξέρω πως γράφεται το όνομα σας. Δεν σας γνωρίζω προσωπικά και πιστεύω να τύχω συγχώρεσης. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα σας γνωρίσω ποτέ, οπότε το κείμενο αυτό επαφίεται στον ναρκισσισμό σας, εάν, όπως κάνουν πολλοί ψάξετε το όνομα σας στο διαδίκτυο, θα το βρείτε. Θα ήθελα να σας εκφράσω ένα βαθύ παράπονο, για ένα ευχαριστώ που δεν ήρθε ποτέ.
Είσθε μουσικός και θεωρώ αυτονόητη την ευαισθησία σας, απέναντι σε έναν άνθρωπο που θυσίασε την ευχαρίστηση του προς χάριν μιάς άγνωστης δεσποινίδας.Στα μέσα Μάρτη του 2012 έγινε μια τριήμερη συναυλία, στο ΜΜΑ, με τον γενικό τίτλο MARTHA ARGERICH & FRIENDS.
Όντας θαυμαστής της θαυμαστής Μάρθας, έσπευσα να εξασφαλίσω εισιτήρια μέσω φίλου που εργάζεται στον ΔΟΛ, σε προνομιούχες θέσεις. Και για τις τρείς μέρες βέβαια, μια και ήταν ένα γεγονός που δεν έπρεπε να χαθεί, η Μάρθα πασχίζει να θεραπευτεί από την επάρατη, οι υπόλοιποι δε που θα εμφανιζόταν ήταν κάτι σαν την Μικτή Κόσμου στην κλασσική μουσική. Πράγματι τα εξασφάλισα και μάλιστα εις διπλούν, μια και επρόκειτο να τα παρακολουθήσω με την εκλεκτή της καρδιάς μου, η οποία τυγχάνει μουσικός και φίλη σας.
Γνωρίζοντας την εξαίρετη φιλία που έχετε με την τότε εκλεκτή μου, προτίμησα την δεύτερη μέρα να μην πάω, παροτρύνοντας την καλή μου να σας προσκαλέσει να παρακολουθήσετε την συναυλία μαζί. Πράγματι, την συνοδεύσατε και από ότι έμαθα μείνατε ενθουσιασμένη.
Δεν γνωρίζω εάν υπήρχε ελλιπής ενημέρωση, ή απλά αμελήσατε, αλλά το ευχαριστώ για την παραπάνω παραχώρηση δεν ήρθε ποτέ. Όχι τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Η παρουσία στο τριήμερο αυτό, ήταν νομίζω μια προσωπική μου επιτυχία. Το είδα πρώτος, εξασφάλισα τα εισιτήρια, μεθόδευσα την κάθοδο στην πρωτεύουσα και προσωπικά αποφάσισα να σας παραχωρήσω τη χαρά να την παρακολουθήσετε, παρά το ότι μου είσθε άγνωστη, μια μέρα η οποία περιελάμβανε έργα εξαιρετικά.
Μήνες μετά, γυρίζοντας στο σπίτι μου, χάραμα Κυριακής, ακούγοντας το Concerto for 2 Harpsichords in C Major BWV 1061 του Ιωάννη Σεβαστιανού Μπάχ, αισθάνθηκα ένα παράπονο, το οποίο αποφάσισα να εκφράσω μέσω του φτωχού, προσωπικού ιστολογίου που διατηρώ, με την ελπίδα πως η δικαίωση θα έρθει κάποτε..
Ένα απλό “ευχαριστώ” θα μπορούσε να έλθει μέσω e-mail, ή μέσω του Facebook, σαν μια ανταμοιβή για μιά θυσία που έκαμα προς εσάς.
Το άρθρο αυτό βέβαια, προγραμματίσθηκε να εμφανισθεί ένα χρόνο μετά ακριβώς από την ημέρα που σας παραχώρησα την θέση μου.
