Αέναα* περιοδικά φυσικά και προσωπικά φαινόμενα, ανατολή και δύση, αρχή και τέλος, ζωή και έρωτας. Ο ήλιος και τα βουνά.. και μία τροχιά ασταμάτητη με περίοδο μιά μέρα, ένα μήνα, ένα χρόνο, μιά ζωή..
Τα βουνά της ανατολής ρίχνουν την σκιά τους στο ξεκίνημα της μέρας, για λίγο.. Στερούν την ομορφιά της ανατολής, για μερικές ανάσες όμως. Η προσδοκία εκπληρώνεται και όταν ανεβεί λίγο ο ήλιος, χάνονται οι σκιές. Τα βουνά της δύσης όμως, έχουν τον τελευταίο λόγο**. Ο ήλιος χάνεται πίσω τους, γρήγορα, χωρίς ηλιοβασίλεμα. Οι σκιές μεγαλώνουν γρήγορα και παραχωρούν την θέση τους στην νύχτα. Στη διάρκεια της δύσης η ατμόσφαιρα κρυώνει. Όσο μεγαλύτερα τα βουνά της δύσης, τόσο πιο γρήγορα σκοτεινιάζει και κάνει κρύο..
Κάπως έτσι είναι και η ζωή μας. Με αρχή και τέλος. Και έναν ήλιο, που ανατέλλει και δύει. Και τα βουνά είναι όλα τα προσωπικά μας. Σκέψεις, αναζητήσεις, απωθημένα, συμπλέγματα. Όταν είναι προς την ανατολή, στην αρχή της ζωής μας, εμποδίζουν το λυκαυγές να δείξει τα χρώματα του, αλλά γρήγορα ο ήλιος ανεβαίνει και διαλύει τις σκιές τους. Περνάμε μια ζωή ξάστερη όπου έχουμε την ευκαιρία να σκεφτούμε, να αναζητήσουμε, να διώξουμε απωθημένα και συμπλέγματα. Πολλές φορές όμως, τα κρύβουμε κάτω από το χαλί και τα συναντάμε στη δύση. Εκεί μας στερούν το ηλιοβασίλεμα, μας γεμίζουν σκιές και κρύο..
Παρόμοια θα μπορούσε κανείς να παραλληλίσει την πορεία ενός έρωτα. Που αν ξεκινήσει με τα βουνά μπροστά της, παλεύουν και οι δυο να τα ξεπεράσουν. Αν τα καταφέρουν, ο ήλιος λάμπει. Και ζεσταίνει. Και όσο είναι κάθετος δεν αφήνει καμιά σκιά. Εκεί έχουμε την δυνατότητα να ξεκαθαρίσουμε όλες τις σκέψεις, αναζητήσεις, απωθημένα, συμπλέγματα μας. Αν δεν συμβεί αυτό, τότε όλα συσσωρεύονται στο τέλος. Και το τέλος είναι γρήγορο, σκοτεινό και κρύο.. Ενώ στο τελείωμα θα έπρεπε να ευφραινόμαστε σαν να βλέπουμε το ηλιοβασίλεμα από ένα νησί, με έναν κόκκινο, ζεστό φωτεινό δίσκο να βουτάει και να χάνεται στη θάλασσα, οι σκιές μεγαλώνουν γρήγορα, παίρνουν αφύσικα σχήματα, η θερμοκρασία πέφτει απότομα και η μέρα παραχωρεί τη θέση της στη νύχτα.
Όταν καταφέρνουμε να υπερνικήσουμε τις σκιές της ανατολής, της αρχής, αλλά και τις σκιές της δύσης, του τέλους, τότε νομίζω πως αυτό που μένει είναι μια “σχέση ζωής”.
*δείγμα εξαιρετικής χασμωδίας τα τρία άλφα σε μιά λέξη..
**χαρακτηριστικό παράδειγμα βουνού στη δύση είναι ο Ταΰγετος από τη μεριά της Λακωνίας, στην ιδιαίτερη μου πατρίδα. Σκοτεινός και κάθετος, σε άλλους παράγει φόβο και αντάριασμα, σε άλλους ασφάλεια και σιγουριά.
