Προχτές σκεφτόμουνα πως αποχαιρετάμε κάποιον, χωρίς να ξέρουμε αν θα τον ξαναδούμε.. Κοντά στις εκλογές είχα μιλήσει μαζί της, μας ένωνε μιά κοινή πολιτική αύρα και τα λέγαμε πότε-πότε.. Τη ρώτησα πως τα πάει με τον καρκίνο της, μου είπε πως είχε μαλλώσει δι’ ασήμαντον αφορμήν με μιά καλή της φίλη, συμφωνήσαμε για διάφορους γνωστούς μας, ότι παθαίνουν μαλάκυνση.. Λέγαμε για τους διάφορους κοινούς γνωστούς μας, αυτή είχε πιο πολλή επαφή και μουφερνε νέα τους..
Τα λέγαμε με το Σοφάκι και τα λέγαμε συχνά.. βέβαια είχαμε να βρεθούμε εκ του πλησίον πάνω απο 10 χρόνια, αλλά είχαμε καλή επαφή. Την είχα γνωρίσει στον Α103, το πρώτο μου επαγγελματικό ραδιόφωνο, πίσω στο 1988.. Συνέτασσε και εκφωνούσε ειδήσεις, γλυκειά φωνή, τοσοδούλα παρουσία, ήρεμη δύναμη.. Εμένα μου έφερνε πολύ εμφανισιακά στην Κατερίνα Γώγου, αλλά είχε μια ολύμπια πραότητα και μια γλυκύτητα αξεπέραστη..
Την σκέφτηκα προχτές, στην ονομαστική της γιορτή, αλλά ως συνήθως δεν της έστειλα χρονια πολλά. Είχα σκοπό όμως να μιλήσω μαζί της μια απο αυτές τις μέρες.. Δεν πρόλαβα..
Ένας-ένας οι παλιοί μας φίλοι φεύγουν και όπου νάναι έρχεται και η ώρα μας.. Εχω βαρεθεί να γράφω νεκρολογίες, αλλά δεν είμαι 20. Αν ήμουν 20, θα έγραφα για χαβαλέδες και γλέντια..
Σοφάκι μου, σε αγαπούσα πάρα πολύ και θα σε θυμάμαι όσο ζώ.. Καλή τύχη στο κορίτσι σου, αυτό λυπάμαι, που το αφήνεις μόνο του, σε τόσο μικρή ηλικία.. Και το λυπάμαι γιατί δεν θα έχει την ευκαιρία να σε γνωρίσει, να σε απολαύσει, να διδαχτεί από σένα.. Κρίμα και πάλι κρίμα..
Από το πρωί τόχω μάθει, έχει πάει μία μετά τα μεσάνυχτα και ακόμα δεν μπορώ να βάλω τις σκέψεις μου στη σειρά σε ένα κωλοκείμενο..
θα σε θυμάμαι, τοσοδούλι.. 🙁
