Ήταν μια δύσκολη μέρα, που την ακολούθησε μια δυσκολότερη νύχτα..
Είχε καταφτάσει μια εντολή έξωσης για το μαγαζί, επειδή είμαστε 1,5-2 ενοίκια πίσω.. Έτρεχα όλο το μεσημέρι στα τηλέφωνα με τους δικηγόρους, το απόγευμα είχαμε ραντεβού για να καθαρίσουμε το στούντιο, γυρισα κατά τις 8 στο σπίτι εξουθενωμένος, άφαγος, με μια διάθεση να πέσω να κοιμηθω για να μην σκέφτομαι τίποτε..
Περνάω δύσκολα τον τελευταίο καιρό, όχι μόνον οικονομικά, είναι σαν να με έχει κατουρήσει μαύρη χελώνα που λέει και ο Τζιμάκος. Η μιά ατυχία μετά την άλλη..
Ξύπνησα κατά τις 12 το βράδυ.. ντύθηκα και κατέβηκα κατα τη μία.. τα παιδιά κλείνανε και ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και εμφανίζεται ένας παλιός γνωστός, Αθηναίος, που ανέβηκε για δουλειές. Με τον Μιχάλη πάντα τα λέγαμε καλά, αλλά η καταστροφή που ακολούθησε ήταν άνευ προηγουμένου..
Φύγαμε κατά τις 3 και όπως καταλαβαίνετε η νυχτερινή ξενάγηση στα άφτερ, μας έφερε στον Άρη, το σπίτι της καταστροφής.. Γυρίσαμε, εγώ σπίτι, αυτός στο ξενοδοχείο κατά τις 7 παρά, περισσότερο κροκόδειλοι παρά άνθρωποι.. Τώρα που δεν πίνω πλέον, όταν πιώ, έχοντας την φόρα των προηγουμένων χρόνων, γίνομαι σχεδόν πάντα χάλια..
Νομίζω πως το πιο δύσκολο πράγμα είναι να περνάς ώρες συζητώντας και το μυαλό σου σε ένα παράλληλο σύμπαν να σκέφτεται διάφορα.. είναι σαν σε 3 ώρες να ζείς 6..
Είχα γυρίσει λοιπον, κατά τις 7 το ξημέρωμα και κάθησα για λίγο στον υπολογιστή, οποτε ξαφνικά βλέπω μια απάντηση της κόρης μου, σε κάτι άσχετο που την είχα ρωτήσει..
-Καλόν ύπνο, μου λέει..
-Αγάπη μου, οι γέροι και Φύλακες δεν κοιμουνται σχεδον ποτέ.. 🙂
-Πρωινές φιλοσοφίες, μου ανταπαντά..
Πήρα τα πάνω μου..
-Γατάκχι.. το οτι εχουμε πολλά κοινά στοιχεια DNA δεν μας εξισώνει κιόλας.. 🙂
-Μάλιστα, απάντησε σοβαρή..
Μούρθε ένα στιχάκι στο μυαλό, το έγραψα, την επισήμανα και την καληνύχτισα..
-εβγαλα και στιχάκι για σένα..
-και παω για υπνο, μια και ξύπνησες εσυ..
-καληνύχτα Αφέγγαρη, ο Ανήλιαγος σε χαιρετά..
Ιδού και το αποκύημα της πρωϊνής έμπνευσης..
Εκεί που πρέπει να υψωθώ, θα υψωθώ,
Εκει που πρέπει να υποκύψω, θα υποκύψω.
Οι Φύλακες ξέρουν το πριν, το γιατί και το μετά,
Και ταπεινά το κεφάλι μου θα σκύψω..
Pingback: Ένα πρωϊνό στιχάκι.. – Nostos.gr