γραμμένο στις 6:22.. χωρίς γυαλιά. Γυμνός. κάθε ξημέρωμα στύβω τα μαξιλάρια. μονος. το μόνο που βγαίνει είναι ευχές. πότε-πότε και κάποιο άρωμα. τι να κάνεις όμως μόνον με ευχες; αρκούν; και όμως.. αρκούν.. για να κάνεις όνειρα.. τις στιγμές που… (READ MORE)
Κάθε φορά που εχουμε εκλογές με πιάνει μια κατάθλιψη. Ή μάλλον καλύτερα μια θλίψη. Η αγάπη μου για τη Γυναίκα άρχισε σχεδόν ταυτόχρονα με την αγάπη μου για το Ραδιόφωνο. Ίσως το ένα να ήταν μέσο για να περάσω στη… (READ MORE)
Πρώτα από όλα συγνώμη για το κενό.. Αντί να υπάρχει ροδόνερο υπήρχε πύον και προτίμησα να απέχω.. Δεύτερον, δείτε το βιντεο αυτό, κρατάει 32 λεπτά, δεν θα είναι χάσιμο χρόνου, σας το υπόσχομαι. Προσέξτε τον τρόπο που μιλάει η κυρία… (READ MORE)
Εδώ εγκαινιάζεται μια νέα κατηγορία, η “Άρλεκιν”. Την ιδέα μου την έδωσε ο Στάθης Παναγιωτόπουλος, με 2-3 κείμενα που δημοσίευσε στο Μπισκότο και στο skylos.gr Η γραφή του Άρλεκιν είναι διαφορετική. Πάντα σε τρίτο πρόσωπο, πιό λυρική, πιό αισθαντική, πιό… (READ MORE)
Πολλοί διαφορετικοί άνθρωποι, με ένα κοινό τέλος. Στο έργο. Δύο διαφορετικοί άνθρωποι, με χωριστό τέλος. Στο κρεβάτι μου. Τόσο μαζί, γυμνοί και εραστές και τόσο μόνοι. μελαγχολία, βλέποντας την Μελαγχολία. Εκεί τουλάχιστον είχε happy end. Χάθηκαν όλοι μαζί, σε μια… (READ MORE)