συνέλθετε ρε…
μάθετε να λέτε τις σκέψεις σας στους φίλους σας (αν έχετε), γνωρίστε ανθρώπους, κοινωνικοποιηθείτε.. Ανοίξτε την καρδιά σας, και πείτε τα στον διπλανό σας.. Όχι σε μονόχνωτους, αντικοινωνικούς κομπιουτεράδες, πιθανώς αγάμητους από το 1821, που εκδηλώνουν τον τσαμπουκά τους μέσω των blogs..
Bloggers υπήρχαν και παληά, απλά δεν έγραφαν τις σκέψεις τις δικές τους, αλλά κατέγραφαν τα όσα έβλεπαν γύρω τους. Βέβαια, πρόσθεταν και το αλατοπίπερο τους, αλλά δεν έχουμε αποδείξεις για τις πιθανές ανακρίβειες..
Βέβαια παληά τους έλεγαν “γραφείς” (Scribes)..
Στην πρώτη φωτογραφία βλέπετε έναν αρχαίο Αιγύπτιο blogger που το αγαλματίδιο του υπάρχει στο μουσείο του Καίρου. Επειδή έκανε αφόρητη ζέστη, και οι Φαραώ γαμούσαν και έδερναν όποιον έπαιρνε θάρρος, οι καταπιεσμένοι Αιγύπτιοι την έπεφταν στην σκιά, και ..έγραφαν.. Τώρα, τι μαντζούνια έπαιρναν ταυτόχρονα, για να λένε “Ανω Αίγυπτο” την Νότια μεριά της χώρας και “Κάτω Αίγυπτο” την Βόρεια, δεν το γνωρίζω. Γνωρίζω όμως πως είχαν εφεύρει τις μπύρες, τις οποίες προφανώς κατέβαζαν σε φορητούς αμφορείς. Χώρια που μπορεί οι εξωγήινοι του Ντένιγκεν να τους είχαν προμηθεύσει και με περίεργες σκόνες, εδώ ολόκληρες πυραμίδες τους έκαναν..
Εδώ βλέπετε έναν blogger από την εποχή της Αναγέννησης (λίγο πρίν-λίγο μετά δεν έχει σημασία), εκεί να δείτε παραμύθια της Χαλιμάς (τα οποία actually καταγράφτηκαν την εποχή κείνη). Τι άγια δισκοπότηρα, πανούκλες, τι ιερές εξετάσεις, τύφλα νάχουν οι Πανελλήνιες.
Ο κάθε μπούφος ναίτης, ιησουίτης, άγγλος, γάλλος, πορτογάλλος, έγραφε..
Εμείς είχαμε τους νταλγκάδες μας με τους Τούρκους, και τον Μωάμεθ τον Πορθητή (ή Πορδητή κατ’ άλλους), και αυτοί έγραφαν..
Χαντάκωναν βέβαια τα αρχαία μας κείμενα (αλογοκρισία και υποκρισία από τότε) αλλά όταν μάλιστα εφήυρε την τυπογραφία ο Γουεμβέργιος, εκεί να δείτε hits..
Να και ένας σ
ύγχρονος blogger.. απάθεια στο βλέμμα, τα hits μόνον μετράνε.. Έχει λίγους φίλους, οι συζητήσεις του μαζί τους είναι ρηχές, επίπεδες, και πολλές φορές ανταγωνιστικές σχετικά με τα blogs τους. Αντί να συζητάνε τα “κόλπα” που τους έκανε η Λίτσα χτες βράδυ, ανταλάσσουν links. Ανίκανοι να γελάσουν πραγματικά, να αφοσιωθούν, να αγαπήσουν, να πονέσουν. Αν το 1918 υπήρχαν τα blogs, σίγουρα δεν θα είχε γίνει η Επανάσταση στην Ρωσσία. Όλοι θα είχαν ένα blog στο bolsevikos.com Πού δύναμη και κουράγιο για τέτοια.. Τα φαινόμενα αυτά που μανιωδώς γεμίζουν σελίδες στα blogs, καμμιά φορά είναι και χορτοφάγα (σαν τα ζόμπι), δεν καπνίζουν, δεν πολυ-πίνουν και είναι οπαδοί των ενεργειακών ποτών.. Νομίζουν πως εικοινωνούν, αλλά η επικοινωνία μέσα από το σύρμα, γίνεται άχρωμη και άοσμη.. Αν δεν το μυρίσεις το μουνί, δεν πρόκειται να το νοιώσεις μέσα απο τα .jpeg και τα .png
Να και ένας που δεν είχε ποτέ blog. 
Του φαινόταν αδιανόητο να κάτσει να γράψει τις σκέψεις του; Η απλά επειδή είχε πολλές, φρόντιζε να είναι πάντα με κόσμο, και να τις διατυπώνει δια ζώσης ;
Βασίλης Τριανταφυλλίδης
Το χαμόγελο του ήταν πάντα αληθινό, τόσο που πίστευες πως ένας τόσο αισιόδοξος άνθρωπος δεν μπορεί να πάθει τίποτε. Ο Βασίλης προτιμούσε να πάρει έναν παληό φίλο στο τηλέφωνο και να βγεί για φαγητό, αντί να του στείλει e-mail ή να κάνει posts στο blog του. Και το έκανε συχνά.. Ηταν απο τους ανθρώπους που δεν είχαν κόψει παρτίδες με το παρελθόν, καταλάβαινε πως οι αναμνήσεις του, καλές ή κακές, ήταν οι ρίζες του. Και πως χωρίς δυνατές ρίζες, θα μαραινόταν, θα καταδικαζόταν σε απομόνωση. Γιαυτό όταν κάποιος του περνούσε από τον νού, τον έπαιρνε τηλέφωνο.. Και φρόντιζε να τον δεί.. Γιατί ήταν κοινωνικός. Και γιαυτό δεν περνάει μέρα που να μην τον θυμηθώ. Κατάφερε να είναι μέσα στις σκέψεις μου.. Κατάφερε το “αιωνία του η μνήμη”.
Τον χάσαμε στις 19/9/2006.. Πρόωρα και άδικα..
Αλλά, ακόμα και αν είχε άλλες 6 ζωές, πάλι δεν θα έκανε blog..
