Θελω πολλά να γράψω, αλλά δεν θα το κάνω. Όχι σήμερα.
Θα κοπάσει η καταιγίδα και μετά… γαντζωμένος στη σανίδα του ναυαγίου, περιμένω το καράβι που θα με σώσει.. αν..
Σήμερα φρόντισα να κρύψω τα γενεθλια μου.. Επιμελώς.. Μερικοί τα θυμήθηκαν. Μερικοί όχι. Κάποιοι άλλοι τα αγνόησαν.
Ευχαριστώ τους, όλους. Από καρδιάς. Ιδίως αυτούς που σπατάλησαν λίγο ή πολύ απο το χρόνο τους για να μου αφήσουν μια ανάμνηση.. Καρυωτάκης, Ελύτης, Μικρός Πρίγκηπας, Λιποζάν, Μαύροι Κρύσταλλοι, precious gifts..
Και τους άλλους όμως, είτε ήταν ένα τηλεφώνημα, ένα sms, ένα μέηλ, ένα inbox στο ΦΒ.
Κάποτε, κάποιος, τα έκανε όλα αυτά μαζί..
Καλή σου νύχτα και να μ’ αγαπάς..
και εγώ θα σ’ αγαπώ..
πάντα θα υπάρχουν τα υποσυνείδητα αόρατα χέρια της ψυχής που μας εμποδίζουν να εκφράσουμε χαρά ή λύπη..
πόσες φορές δεν θυμηθήκαμε γενέθλια ή γιορτή και δεν κάναμε την κίνηση…
χρόνια σου πολλά, απλά.