Η πρώτη είδηση που έμαθα την πρώτη μέρα του χρόνου ήταν για έναν φίλο που πέθανε, από καρδιά, στα σαράντακάτι του, αφήνοντας πισω του δυό αγγελούδια 7-8 χρονών και τη σύζυγο του να τα προσέχει. Από τότε, παρά το ότι είμαι σε blogογραφικό οίστρο, στέρεψα.
Γιαυτό σήμερα αναδημοσιεύω κάτι από το blog του Νίκου Δήμου, από το 2006.
Με είχε εντυπωσιάσει πολύ και η ανάρτηση και τα σχόλια. Φτάνουν τα 500 τώρα.. Διαβάστε μόνοι σας.. Α, και καλή χρονιά…
Σήμερα θα σας διηγηθώ μία ιστορία.
Η Μαρία (Μ) είναι μία ωραία κοπέλα. Ζει από την μία πλευρά του μεγάλου ποταμού. Από την άλλη όχθη ζούνε δύο άνδρες. Τον ένα (Α) η Μαρία τον αγαπάει παράφορα, αλλά αυτός δεν της δίνει σημασία. Ο δεύτερος (Β) είναι τρελά ερωτευμένος με την Μαρία – αλλά αυτή απλώς τον συμπαθεί.
Μια βραδιά χειμωνιάτικη με άθλιο καιρό, η Μαρία απελπισμένη περνάει το ποτάμι με τον περαματάρη (Π) και πηγαίνει στο σπίτι του Α. Προσπαθεί να τον πείσει να την κρατήσει κοντά του. Αυτός της εξηγεί ότι δεν την αγαπά. Της λεει πάντως να μείνει μέχρι το πρωί επειδή ο καιρός έχει αγριέψει.
Την νύχτα η Μαρία τρυπώνει στο κρεβάτι του Α και του επιτίθεται. Κάνουν έρωτα. Το πρωί όμως, ο καιρός έχει φτιάξει και ο Α της θυμίζει ότι πρέπει να φύγει.
Απελπισμένη η Μαρία τρέχει στο σπίτι του Β. Του διηγείται όλη την ιστορία και τον παρακαλεί να την κρατήσει κοντά του. Ο Β, ενοχλημένος, της λεει: «πώς τολμάς να μου το ζητάς μετά από αυτό που έκανες την νύχτα;»
Λίγο πιο πάνω μένει ένα Ψυχίατρος (Ψ). Η Μαρία καταφεύγει σε αυτόν. Του αφηγείται το πρόβλημά της. Αυτός της λεει ότι είναι αρκετά δύσκολα τα πράγματα και δεν αντιμετωπίζονται με μία συνεδρία – θα πρέπει να αρχίσει τακτική ψυχοθεραπεία για να φωτιστούν οι συγκρούσεις μέσα της και οι λόγοι που την κάνουν να αντιδρά έτσι.
Η Μαρία, δυστυχής, φεύγει για να γυρίσει στο σπίτι της. Στο δρόμο της συναντάει τον ληστή (Λ). Ο Ληστής της παίρνει όλα της τα χρήματα. Όταν φτάσει στον περαματάρη, αυτός αρνείται να την περάσει απέναντι χωρίς πληρωμή.
Η Μαρία, πάντα απελπισμένη, πέφτει στο ποτάμι να περάσει κολυμπώντας. Όμως το ρεύμα είναι ορμητικό, την παρασύρει και πνίγεται.
ΕΠΙΜΥΘΙΟ ΚΑΙ ΤΕΣΤ: Στην ιστορία υπάρχουν 6 πρόσωπα (Μ, Α, Β, Ψ, Λ, Π). Κάθε ένα εμπλέκεται στη υπόθεση που οδηγεί στον θάνατο της Μαρίας. Ευθύνονται όλοι; Ποιος περισσότερο, ποιος λιγότερο και ποιος καθόλου;
Βάλτε τα γράμματα στην σειρά (πρώτος αυτός που ευθύνεται περισσότερο, κτλ) και δικαιολογήστε την επιλογή σας.
Δεν είναι απλό παιχνίδι. Σας προειδοποιώ: υπάρχουν περίπλοκες ερμηνείες…
Την αυθεντική ανάρτηση του Νίκου Δήμου μπορείτε να την βρείτε εδώ.
η “Μ”….και οι αλλοι με random order….η “M” επρεπε να βρει εραστη απο την δικη της πλευρα του ποταμιου αφου τελικα ηθελε τοσο πολυ να επιστρεψει πισω …δεν επρεπε να ξεκινησει για το ταξιδι απεναντι…
Επειδή (ίσως και λόγω του ονόματος που χρησιμοποιήθηκε) βλέπω λίγο τον εαυτό μου στο πρόσωπο της Μαρίας δεν ξέρω αν μπορώ αλλά θα προσπαθήσω να πω την άποψη μου όσο γίνεται αντικειμενικά.
Τα γεγονότα αποδεικνύουν οτι η επιλογή της Μαρίας ήταν τελικά καταστροφική για την ίδια….ποιός όμως μπορεί να πεί με σιγουριά οτι η Μαρία θα ζούσε αν δεν είχε περάσει ποτέ το ποτάμι? Χωρίς να επιχειρούσε να προσπαθήσει για αυτό που της έλεγε η καρδιά της¨? Ακόμα και να ζούσε θα ήταν πάντα δυστυχισμένη και θα αναρωτιόταν για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει αν είχε περάσει εκείνη τη μέρα το ποτάμι για να πάει σε αυτόν που αγαπούσε….
Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το αποτέλεσμα και τις συνέπειες μιας πράξης….και μερικές φορές χρειάζεται μεγάλη δύναμη ψυχής και κότσια για να την υλοποιήσεις και στην προκειμένη περίπτωση η Μαρία τα διέθετε και τα 2…. και ναι ίσως αν ήταν δειλή να έσωζε τη ζωή της αλλά δεν θα ήταν ποτέ όπως θα την ήθελε….
Ίσως τελικά αυτός ο θάνατος να της επέφερε τελικά στην άλλη ζωή (αν φυσικά αυτή υπάρχει) την πραγματική ευτυχία….αυτή που δεν μπόρεσε ποτέ να βρεί στην επίγεια ζωή της… Τουλάχιστον πέθανε κυνηγώντας το όνειρό της…..
Είναι άδικο εξάλλου να ρίχνουμε ευθύνες για τη ζωή μας στους άλλους…..
Μ.Α.Π.Λ.Ψ.Β
Αν και στην αρχη πηγα να βαλω τους ”φταιχτες” σε μια σειρα,διαβαζοντας το σχολιο της Μαριας πιο πανω δεν μπορω παρα να συμφωνησω μαζι της!Ολα απο εμας τους ιδιους ξεκινανε..ειτε καλα ειτε ασχημα..και οντως δεν μπορουμε να ξερουμε (παντα) εκ των προτερων τις συνεπειες και τα αποτελεσματα των πραξεων μας..