Τις τρύπες στο τηλέφωνο να τις φοβάσαι, λένε οι Τερμιτες σε ένα τραγούδι τους.
Τα χάδια στο τηλέφωνο όμως;
Πόσες φορές δεν έτυχε να μιλάμε με την καλή μας ή τον καλό μας στο τηλέφωνο και κλείνοντας αφήσαμε το ακουστικό χαιδεύοντας το γλυκά;
Πόσες φορές έτυχε να κοιμηθούμε με το ασύρματο αγκαλιά, μετά το τηλεφώνημα, σαν να την/τον είχαμε δίπλα μας.
Πόσες φορές ασυνείδητα, μετά το κλείσιμο του τηλεφώνου το ακουμπήσαμε στα χείλη μας;
Σε εσάς δεν έτυχε να το εγκλωβίζετε ανάμεσα στον ώμο και στο αυτί και το σφίξιμο αυτό να είναι ανάλογο της συζήτησης; Άλλοτε χαλαρό, άλλοτε δυνατό, άλλοτε τρυφερό..
Γιαυτό λοιπόν, να αγοράζετε εσείς το τηλέφωνο της/του καλής/ου σας. Να το ελέγχετε πριν το δωρίσετε. Να βλέπετε αν είναι απαλό το χάδι στην επιφάνεια του. Ακουμπήστε το στα χείλη σας και φανταστείτε πως μετά από κάποιο τηλεφώνημα, με εσάς στην άλλη άκρη, τα αγαπημένα σας χείλη θα το αγγίξουν.
Τα χάδια στο τηλέφωνο, μην τα φοβάστε..
υ.γ. με αφορμή ένα πρωινό τηλεφώνημα μετά από καιρό, που συνέλαβα τον εαυτό μου να ακουμπά τα χείλη στο ακουστικό..
το καινούριο άρθρο σου είναι γλυκό. πολύ πολύ πολύ γλυκό.τόσο γλυκό όσο ένα cupcake με χρωματιστή τρουφίτσα από πάνω. 🙂
υγ. απαπα γλυκες σημερα…
Ποσες φορες δεν ηθελα να αφησω το ακουστικο…εχω πυρετο.καλη νυχτα..
Ud uas.. ud tssum na ned ttog netieb …