Αχ, στις άκρες απ’ τα μάτια σου
τον έρωτα εστείλανε
και μου ‘στησε καρτέρι
και μου ‘στησε καρτέρι.
Ήταν 1987 ή 88, είχαμε τον πειρατικό σταθμό “Μουσικό Δίαυλο” και η Ντόρα Ρίζου της Λύρας (θυμάστε, δισκοπωλείο, Τσιμισκή, αριστερά, πριν την Αγ. Σοφίας) μου πρότεινε να κάνουμε μια συνέντευξη στην Ελευθερία Αρβανιτάκη, που μόλις είχε βγάλει δίσκο με έναν Θεσσαλονικιό τραγουδοποιό. Τα της συνέντευξης δεν ειναι της παρούσης, αλλά λίγες μέρες μετά, η Ντόρα μου πρότεινε να φέρω στο ραδιόφωνο, τον τραγουδοποιό του δίσκου, Θεσσαλονικιό, Γιώργο Ζήκα.
Ήρθε, και μάλιστα ακόμα δεν μπορώ να προσδιορίσω το αν τον συμπάθησα ή όχι.. Η συνέντευξη ήταν καλή, ο Ζήκας έξυπνος, αλλά σε μια περίεργη επιφυλακή μονίμως..
Ως προς τη μουσική του δίσκου, τότε δεν υπήρχε ο όρος έντεχνος, ήταν κάτι όμορφο, αλλόκοτο, η εύθραυστη Ελευθερία πολύ καλή ερμηνευτικά, περίεργο, αλλά απο την καρδιά βγαλμένο..
Και έρχεται η άνοιξη του 1989, όταν την γνώρισα.. και εκεί πέρα ένοιωσα..
Αχ, στις άκρες απ’ τα μάτια σου
τον έρωτα εστείλανε
και μου ‘στησε καρτέρι
και μου ‘στησε καρτέρι.
Θα το έλεγες και έρωτα με την πρώτη ματιά. Και έρωτα με τα μάτια. Βλέποντας την, κατάλαβα αυτό το “στις ακρες απ΄ τα μάτια σου” τι ήθελε να πει. Ήμουν αδύναμος να αντιδράσω, αδύναμος να αντισταθώ. Όμορφα εγκλωβισμένος. Η ιστορία εξελίχθηκε όπως κάθε ιστορία όμορφη.
Της έγραφα κασσέτες και το πρώτο τραγούδι ήταν πάντα αυτό, αν και εχω την εντύπωση πως δεν της πολυάρεσε.
Ακόμα και όταν καμμιά φορά, έβαζα αυτο το τραγούδι σε κανενα μπάρ και ο Σερβετάς με κορόϊδευε (το άχ της αρχής ακούγεται λες και η Ελευθερία έχει δισκοπάθεια και τη βαζεις να σηκώσει τα χαλιά), έγώ ήξερα για ποιάν είναι..
Και έμεινα πολλά χρόνια εκεί, στο αγκίστρι καρφωμενος..
Και σαν ψαράκι σπαρταρώ
στ’ αγκίστρι καρφωμένο
κι όταν ακούω να τραγουδάς
χίλιες φορές πεθαίνω.
Τα χρόνια πέρασαν, τα μάτια έχω να τα δω κανα δυο χρόνια και αμφιβάλλω αν θα τα ξαναδώ, πέθανε ξαφνικά και ο Ζήκας και θυμήθηκα την ιστορία..
και έμεινε η φωνή της Ελευθερίας να μου θυμίζει το καρτέρι.. και το ότι τα χρόνια που έμεινα στο αγκίστρι καρφωμενος ήταν από τα καλύτερα της ζωής μου..
το χαρίζω σε όλους όσους, έστω και λίγο σπαρτάρησαν στο αγκίστρι του έρωτα…
