Δὲν ἄκουσες ποτὲ τὴ μάνα σου τὴν ἅγια
σ᾿ ἐνοχλοῦσε καὶ σένα τὸ κατεστημένο,
δὲν εἶδες γύρω σου χιλιάδες τὰ ναυάγια
δὲν τὸ χαμπάρισες πὼς τὸ παιχνίδι ἦταν στημένο.
Σχήμα οξύμωρο: Λιοντάρι στο μαντρί. Σχήμα πρωθύστερο: Ζωή πριν απ’ τον θάνατο. Σχήμα υπερβολής: Σαν δύο βουνά οι πλάτες του (εμβαδόν) σαν κάστρο η κεφαλή του.
Is love stronger than pride? Pride in the name of love. Πράιντ. Και πί και ρό και νί και ταύ. Πέρασα μια σημαντική και δύσκολη για μένα μέρα μόνος. Ανωνύμως, με ανώνυμους ανθρώπους συζητώντας ανώνυμα πράγματα. Έξω απο ένα ψαράδικο που λεγόταν “Ψαραγορά”. Νύχτα και ησυχία. Αεράκι και δροσιά. Χαλασμένες καρέκλες σκηνοθέτη, Ευανθούλα και η Όλγα η κοντή. Τελικά κάποιος είχε όνομα. Και μετά ο Άη-Νικόλας των χαμένων ψυχών. Που δεν είναι στην Καστοριά.
Η Φυσική πάνω από όλα. Περίοδος. Φαινόμενα περιοδικά, σαν τους βιορυθμούς. Σπανια συναντώνται στο ζενίθ ή στο ναδίρ, τρείς διαφορετικά περιοδικές καμπύλες, αν μετράς και τον άλλον, οι καμπύλες γίνονται έξι. Ακατόρθωτο. Εξαρτώμαι σοβαρά και κοντεύω να γίνω Ταϋλανδός. Μου αρέσουν και τα δύο. Κάθε μέρα και πιο βαθειά. Πλέον προβλέπω. Στην αρχή μιά μέρα πριν, τώρα δύο.. Είναι Σάββατο μεσημέρι και ξέρω το πρωί της Δευτέρας. Τίποτε δεν αλλάζει. Πελώρια πολύχρωμα τάνκερ που δεν μπορούν να στρίψουν εύκολα. Αταίριαστοι όγκοι στο γαλάζιο. Και τσιγάρα. Πολλά τσιγάρα. Μου αρέσει να αρχίζω προτάσεις με το “και”. Δεν ξέρω αν είναι δόκιμο ή λογοτεχνικά ορθό, μου δίνει όμως μια συνέχεια. Προσθέτει κάτι. Στην λύση της συνεχείας του δέρματος.
ακολουθούν κέραμοι και πλίνθοι αλλουνού, ατάκτως εριμμένοι, εσκεμμένα μη σχολιασμένοι..
οι κέραμοι και οι πλίνθοι απεσύρθησαν κατόπιν διαταγής… ήταν και ξένοι..
μπορεί το κειμενάκι έτσι να δείχνει ημιτελές, αλλά τι δεν είναι τελικά ;
