Προχτές μου είπε ο Στάθης, πως αν χάσουμε και τους γονείς που μας έμειναν, έρχεται η σειρά μας.. Αυτό το κοριτσάκι όμως ήταν μικρότερο μας.. Πίσω στο ’86 μας συστηνόταν για χρόνια σαν Μαρία Χατζηαναστασίου, επειδή ήταν ανήλικη και φοβοταν… (READ MORE)
Βγήκα χθες αλλά είμαι σε ακινησία, τέζα η Τερέζα. Από επόμενη βδομάδα που ίσως κινητοποιηθω θα τα πούμε αν βολέψει.. 😊 Αυτές ήταν οι τελευταίες κουβέντες που ανταλλάξαμε με την Αλέκα την Αλευρίδου, την τρελλή, όμορφη γειτονοπούλα μου. Και αυτή… (READ MORE)
Ένας μύθος που με έχει στοιχειώσει. Μια ζωή ολόκληρη. Εγώ να μετράω το χρόνο τα βράδυα και το ταίρι μου να κοιμάται δίπλα μου. Ιδίως στο σπίτι της Καλαμαριάς, εκείνη την κουρτίνα της κρεβατοκάμαρας την είχα μάθει απέξω..Ο μύθος γνωστός,… (READ MORE)
Έτσι λοιπόν, σε ένα κακό οικονομικά, συναισθηματικά και προσωπικά κλίμα πέρασε το πρώτο εξάμηνο και στα μέσα του καλοκαιριού, έρχεται το έμφραγμα… Το παρακάτω κομμάτι γράφτηκε στο κρεβάτι (όχι του πόνου) του νοσοκομείου, όπου πραγματικά χεσμένος, ένοιωσα την μικρότητα μου… (READ MORE)
Καλοκαίρι του 2018.. Έχω σταματήσει από μια δουλειά, η οποία ήταν μεν ενδιαφέρουσα, αλλά ο εργοδότης ήταν η επιτομή του ηλίθιου. Είχα φτάσει σε ένα σημείο να χάσω την εμπιστοσύνη μου στην εργοδοσία, πέραν του ότι λόγω ανεργίας ήμουν στα… (READ MORE)