Σε λατρεύω, αλλά αυτό το χέρι που σε αγγίζει, θα το κόψω

Πόσο εύκολο είναι από την κορυφή της πυραμίδας
να βρεθούμε στην δίνη της άμμου, που μας παρασέρνει στα έγκατα της γης;

Πόσο επικίνδυνο είναι να αποκαλύψουμε τις μύχιες επιθυμίες και φαντασιώσεις μας,
σε κάποιον που θεωρούμε πως θα τις μοιραστεί μαζί μας;

Αυτό το κάτι, το συναρπαστικό, ο πόθος για το άγνωστο,
είναι το ίδιο συναρπαστικό και για τον άλλον ;

Ή μήπως επίκειται ο μέγιστος εξευτελισμός των συναισθημάτων,
το ένστικτο πως ο άλλος θα μας καταλάβει είναι λανθασμένο;

Η παιδική χαρά να επιδείξουμε «κάτι» προσκρούει σε έναν τοίχο αδιαφορίας ή και απέχθειας;
Ή είναι απλά μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Σε λατρεύω, αλλά αυτό το χέρι που σε αγγίζει, θα το κόψω.
και ας είναι το δικό μου..