Πιστεύω στον άνθρωπο,
σε εκείνον τον άγνωστο ανθρωπάκο που σε μια στιγμή θάρρους σώζει τη ζωή,
σε εκείνον που καταφέρνει να καταγράψει το άλγος του στο φίλμ κάνοντας με να λύνομαι και να ταυτίζομαι,
σε εκείνον που γράφει μια μουσική που με κάνει και κλαίω,
σε εκείνον που χωρίς να τον ξέρω με βγάζει από το σιδηρούν προσωπείο και μου φανερώνει το αληθινό μου πρόσωπο.
Στην πρωταγωνίστρια του Μπλέ, που μου δίνει παραδείγματα στη ζωή μου με την μεγαλοσύνη της,
κάνοντας με να ξεχάσω όλους αυτούς που με πλήγωσαν και να τους συγχωρέσω.
Σε αυτόν που μου δείχνει το ταλέντο του, απαλύνοντας τον πόνο μου,
όταν είμαι κουλουριασμένος στο κρύο του πάτωμα.
Νομίζω πως πιστεύοντας στον Άνθρωπο,
που λέει την αλήθεια, μετανοεί, μπορεί να αγαπήσει ανιδιοτελώς,
χαίρεται με την χαρά μου,
λυπάται με την λύπη μου,
ίσως και να πιστεύω σε έναν κάποιον Θεό..
