Πρώτα από όλα, να ξεκαθαρίζω το πως ότι δημοσιεύω εδώ μέσα είναι καθαρά προσωπικό, αντικατοπτρίζει την εκάστοτε διάθεση μου και το κάνω χωρίς να θέλω να θίξω πρόσωπα και καταστάσεις. Πολλές φορές, όταν εκφράζει μια “πολιτική” άποψη, το στέλνω και στον Στάθη για να το δημοσιεύσει στο Skylos.gr. Έχω πολλά κείμενα κρατημένα εδώ και χρόνια και πολλές φορές ανασύρω κάτι απο αυτά και το δημοσιεύω. Αυτό είναι φρέσκο, με αφορμή μια χτεσινοβραδυνή παρόρμηση να γίνω εξαιρετικά κακός, ξεχνώντας τις αρχές μου. Ευτυχώς το ξεπέρασα μόνος μου. Χωρίς παρέες και αλκοόλ, με ένα βιβλίο και λίγη μουσική..
Στο θέμα μας τώρα…
Όπως πιθανώς θα ξέρετε, πλησιάζω τα πενήντα και έχω τρία παιδιά. Με τα δύο μεγαλύτερα, τα τελευταία χρόνια επειδή αφ’ ενός μεν μπαίνουν στην εφηβεία, αφ’ ετέρου δε ζούμε χώρια, έχουμε αναπτύξει μια επικοινωνία λίγο “διαφορετική”. Σαν πατέρας, προσπαθώ να τους δώσω κάτι (πνευματικό, μια και υλικό δεν υπάρχει), έτσι κάνουμε διάφορες συζητήσεις.
Πριν λίγο καιρό, στην προσπάθεια να τα “νουθετήσω”, κάτι που το κάνω πολύ διακριτικά, γιατί αν αποδειχτούν στραβόξυλα σαν κι εμένα θα κάνουν το εντελώς αντίθετο, μιλούσαμε για τις αρχές που πρέπει να έχει στη ζωή του κάποιος.
Τούς έλεγα λοιπόν, πως σαν παιδιά, έφηβοι, νέοι, πατεράδες και παππούδες, ένα πράγμα πρέπει να κρατήσουν αδιαπραγμάτευτο στην ψυχή τους. Το αίσθημα του δικαίου, απέναντι στον εαυτό τους και στους άλλους.
Έχοντας αίσθημα δικαίου απέναντι στον εαυτο σου, δεν δικαιολογείς εύκολα τα λάθη σου. Είναι πολύ σύνηθες το να δικαιολογούμε τα πάντα. Όπως και το να αγνοούμε τα πάντα. Ο λεγόμενος στρουθοκαμηλισμός, το “ζω στην κοσμάρα μου”, το “μην με βγάζετε από τη σαπουνόφουσκα που ζω”.
Φταίνε τα ζώδια, ο ανάδρομος ερμής; Μας έκαναν μάγια; Πόσο συχνά μας έρχεται στον νου ή φράση “..ναι αλλά και αυτός/ή..”; Επίσης πόσο συχνά είμαστε δίκαιοι με τον εαυτό μας; Εντάξει, μαλακίες κάναμε και θα κάνουμε στη ζωή μας. Εκεί έρχεται το “παρατηρώ, ερμηνεύω, πράττω”. Γιατί όταν ερμηνεύουμε, δεν κάνουμε ξανά τα ίδια λάθη. Για να ερμηνεύσουμε όμως, πρέπει πρώτα από όλα να παρατηρήσουμε και δεύτερον, βασικότερον, να μην τα περάσουμε όλα αυτά μέσα απο το φίλτρο του ΕΓΩ μας.. Εκεί έρχεται το αίσθημα του δικαίου.
Ξέρω πάρα πολλούς ανθρώπους που υπήρξαν άδικοι με τους άλλους. Και επέδειξαν ανάρμοστες, εγωμανείς, ανασφαλείς και απαράδεκτες συμπεριφορές. Αγαπάω πάρα πολλούς απο αυτούς όμως, που μου έχουν δείξει πως κατάλαβαν την αδικία που διέπραξαν. Έστω και αν δεν το δείχνουν. Έστω και αν δεν το παραδέχονται δημόσια. Και να φανταστείτε πως πολλοί δεν έχουν βλάψει καν εμένα. Θαυμάζω όμως το κουράγιο του να παραδεχτείς το δίκιο του άλλου και να αποφασίσεις να ζήσεις με το βάρος της αδικίας που έχεις κάνει.
Το αίσθημα του δικαίου απέναντι στους άλλους είναι αποκύημα του αισθήματος του δικαίου απέναντι στον εαυτό μας. Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να παραδεχτούμε τα λάθη μας, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε και να παραδεχτούμε τα λάθη των άλλων. Δικαιολογίες και υπεκφυγές μπορούμε να βρούμε πολλές… Μεγάλα λόγια κι υπερβολές που λέει και ο ποιητής (Νίκος Γκάτσος, δες παρακάτω).
Ας τα πούμε τα μεγάλα λόγια και τις υπερβολές. Ας τα πούμε σε αυτούς που αδικήσαμε.. Ας τα πουμε και στους φίλους μας. Όχι όμως στον εαυτό μας. Εκεί χάνεται πλέον εντελώς το αίσθημα του δικαίου.
Αυτά έλεγα στα παιδιά μου. Αν χάσετε το αίσθημα του δικαίου, θα κλέψετε στις εξετάσεις, στερώντας κάτι από έναν που διάβασε περισσότερο απο εσάς. Θα πατήσετε στο κεφάλι κάποιου για να ανελιχθείτε στην εργασία σας, στερώντας κάτι από κάποιον που εργάσθηκε σκληρότερα απο εσάς. Θα κοροιδέψετε την γκόμενα/γκόμενο σας, στερώντας του/της την δυνατότητα να σας αγαπήσει πραγματικά. Κάντε ότι θέλετε στη ζωή σας, μην την εξευτελίζετε με αυτόν τον τρόπο όμως. Το αίσθημα του δικαίου μας λέει είτε να διαβάσουμε περισσότερο για να γίνουμε καλύτεροι είτε να παραδεχτούμε πως είμαστε ρέμπελοι. Το αίσθημα του δικαίου μας λέει είτε να δουλέψουμε σκληρότερα είτε να αρκεστούμε σε αυτό που είμαστε. Το αίσθημα του δικαίου είναι αυτό που λέει πως πρέπει να ανταποδόσουμε στα ίσα και περισσότερο την αγάπη του άλλου.. Αν παράγουμε βέβαια και έχουμε.. Χρειάζεται περίσσεια δικαίου, ζωής, συναισθημάτων για να μπορέσουμε να υπερκεράσουμε αυτό που μας δίνει ο άλλος ή ζωή.
Δεν είναι κακό να είσαι ρέμπελος, τεμπέλης ή τσούλος. Αρκεί να το ξέρεις και να το παραδέχεσαι στον εαυτό σου.
Διαβάστε το και ακούστε το.. Κατά τη γνώμη μου, το Α και το Ω της ζωής, των σχέσεων, του εγώ μας..
Προειπωθέν και συνομολογηθέν θάπρεπε να είναι… Μερικές φορές είναι. Αλλά σχεδόν ποτέ δεν τηρείται.
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μού ξαναλές.
Όποιος χωρίς δαιμόνους δαιμονίζεται
πάει μια δεξιά, μια αριστερά,
ποτέ δεν πάει μπροστά.
Λόγια γνωστά και ίδια, λόγια αδειανά
ατέλειωτα ταξίδια στο πουθενά.
Όποιος χωρίς ανέμους ανεμίζεται
πάει μια ψηλά, μια χαμηλά,
ποτέ δεν πάει σωστά.
Αν μ’ αγαπάς κι αν θες να σ’ αγαπώ
σταμάτα να σκορπάς το άνθος σου και τον καρπό.
Μαζί μου θέλω σεμνά να περπατάς
αλλού να μην κοιτάς
ο κόσμος σου να είμαι εγώ.
Πάλι μεγάλα λόγια κι υπερβολές
πάλι μεγάλα λόγια μην ξαναλές.
Όποιος χωρίς φεγγάρια φεγγαριάζεται
πάει μια κρυφά, μια φανερά
Διάφορα υστερόγραφα και σκέψεις που μου έρχονται…
Χτες το βράδυ κόντεψα να το χάσω το αίσθημα του δικαίου. Πολλές φορές με έχουν αδικήσει, όπως και έχω αδικήσει. Χτες όμως κόντεψα να ξεχάσω πως πάνω από όλα είναι ο σεβασμός απέναντι στα θέλω του άλλου, ο σεβασμός απέναντι στα οσα μου έχει δώσει, καλά ή κακά ο άλλος. Ευτυχώς απόφυγα τον σκόπελο του αλκόολ και την δικαιολογία του “let the night take the blame”.. Οι στιγμές είναι μοναδικές και δεν πρέπει να σπαταλιούνται και αλλού.. Ότι ζήσαμε με κάποιον δεν πρέπει να επιδιώκουμε να το αναπαράγουμε με άλλους.. Είναι άδικο.. Και για εμάς που ζήσαμε τη στιγμή και για τον άλλο που μας την πρόσφερε, ακόμη και για τον τρίτο που θα νομίζει πως ζει κατι μοναδικό..
Προχτές μιλούσα με έναν φίλο, σχετικά πρόσφατα χωρισμένο από μιά πολύ δυνατή σχέση και μού έλεγε, “σαν να πέρασε η θλίψη και ο πόνος μου, ηρέμησα, τώρα θέλω έναν άνθρωπο να καθήσουμε, να πούμε χαζά, να πιουμε κρασάκια και γιατί όχι και κανένα σεξάκι..”
τότε σκέφτηκα πως πρώτον δεν πέρασε ούτε ο πόνος ούτε η θλίψη, αλλά είναι και άδικο.. ακούς εκεί “σεξάκι”.. αν είναι να το κάνεις, κάντο καλά, σαν να ειναι η τελευταία σου φορά.. για την πάρτη σου.. όχι για να δικαιωθείς απο την επιβεβαίωση της πρώτης παρατυχούσας..
Δικαιο. “συγχωρεση”. αναλογισμος των πραξεων μας. ξυσιμο πληγων. δικαιο….δικαιο… ναι. δικαιο. αναλογισου μονος σου- μονη σου- μονος του- μονη του. και μετα ας ξαναμιλησουμε για δικαιο. ΤΩΡΑ δεν γινεται. υ.γ. στα υπολοιπα δεν θελω να αναφερθω γιατι θα γινω “αδικη” ή αδικη. και ο καθενας ΞΕΡΕΙ καλα τί εκανε, τί οχι. ο καθενας θυμαται. και οπως λεει καποιος πολυ μεγαλος φιλοσοφος “αυτος που θελει να ξεχασει, δεν ξεχναει ποτε”.
και το αδικο ειναι οταν εχεις δειξει σε καποιον οτι τον αδικησες και αυτος εξακολουθει και σε αδικει. τοτε αυτο ειναι αγαπη? ή δικαιοσυνη?
4 φορές λέξεις σχετικές με το δίκαιο και η λέξη αγάπη.
άραγε αν περνούσαμε 4 φορές τα συναισθήματα μας από το φίλτρο του δικαίου, θα νοιώθαμε την αγάπη ;
περι αγαπης…Nietzsche… –
Σαν άδικο μου φαίνεται να κονταροχτυπιόμαστε με λέξεις με περίπλοκα νοήματα. Σαν άδικο μου φαίνεται να προσπαθούμε να βρούμε την αιτία για ότι κάναμε , κάνουμε, δεν κάνουμε , δεν μπορούμε, σεβόμαστε εμάς ,τους άλλους…Είναι γεγονός! Φύγαμε, μας έβγαλαν από μια σχέση, πάει και τελείωσε! Κι αν πονάμε είναι γιατί η συνταγή δεν πέτυχε και ,αχ, πόσο το θέλαμε !Δεν έφυγα σχεδόν ποτέ, πάντα έφευγαν οι άλλοι, και πάντα έπεφτα με τα μούτρα στα εύκολα δήθεν για να ξεχάσω…Μαλακίες… αν δεν περάσει ο καιρός τζάμπα ο κόπος! Τώρα τελευταία έμαθα να φεύγω κι εγώ-ωρίμασα!Αξιοπρέπεια και σεβασμός πανε χέρι-χέρι με την αισιοδοξία για τα καλύτερα που έρχονται,στον καιρό τους όμως…
Καλά έκανες λοιπόν και δεν χαράμισες την ψυχούλα σου.Είναι ο καιρός της θλίψης, είναι χειμώνας και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι μετά έρχεται η άνοιξη!
Καλά έκανες λοιπόν και δεν χαράμισες την ψυχούλα σου.Είναι ο καιρός της θλίψης, είναι χειμώνας και είμαι σχεδόν σίγουρη ότι μετά έρχεται η άνοιξη! – ετσι…
φανταζομαι πως μολις ετοιμασω και εγω ενα blog (ειναι και αυτο σαν τις κωλοτρυπιδες και τις γνωμες…) θα με βαλεις και εμενα στην κατηγορια “αλλα blogs” οπως της θλιμμενης πριγκιπησσας, κτλ..κτλ..
Η κουβέντα περί δικαίου είναι μια μεγάλη κουβέντα. Όσοι άνθρωποι υπάρχουν στον κόσμο, τόσες απόψεις περί δικαίου θα βρεις. Και ούτε εμένα μου αρέσει αυτό γιατί πρέπει να υπάρχει ένας ελάχιστος κώδικας επί του οποίου θα μπορούν να επικοινωνούν οι άνθρωποι.
Και γω πέρασα ένα πολύ μεγάλο διάστημα της ζωής μου στο παρελθόν προσπαθώντας να βρω έναν “κατάλληλο” ορισμό περί του τι είναι δίκαιο στη ζωή. Έναν κανόνα που θα διείπε τη ζωή μου, τις πράξεις μου. Έναν κανόνα που θα με χαρακτήριζε και τον βρήκα:
“Μήν κάνεις στους άλλους αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν.”
Και αργότερα το πήγα ένα βήμα παραπέρα: “Συμπεριφέρσου στους ανθρώπους όπως θα θελες να σου συμπεριφέρονται”. Πλέον αυτοίο οι 2 κανόνες με οδηγούν.
Και είναι πολύ δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο όταν σε αδικούν να παραμείνες πιστός σε αυτό που είσαι αλλά πάντα οι πράξεις μιλάνε πιο δυνατά από τις λέξεις. Είναι πολύ δύσκολο επίσης να σε αδικούν χωρίς να σε γνωρίζουν (και το έζησα πρόσφατα). Πρέπει όμως να μείνεις σταθερός σε αυτό που είσαι.
Μπορεί βραχυπρόθεσμα να μην δεις αλλαγή στη συμπεριφορά κάποιου αλλά με το πέρασμα του χρόνου θα τον δεις να αλλάζει.
Απλά εσύ (και δεν αναφέρομαι αποκλειστικά σε εσένα) πρέπει να παραμείνεις συνεπής στο χαρακτήρα σου. Όσο δύσκολο και αν σου το καθιστούν οι περιστάσεις. Αυτά 🙂
Τα ονοματα αλλαζουν μονο. Οι “πριγκιπισσες” μενουν εδω.- μην κανεις στους αλλους αυτο που δεν θα θελες να σου κανουν.τοσο απλο..αρκει ομως να εχεις την ΣΟΦΙΑ να καταλαβαινεις την συμπεριφορα σου κ ΓΙΑΤΙ κανεις κατι
Υπαρχουν ανθρωποι,σαν τον φιλο ή “φιλο”σου, που το σεξακι το βαζουν πανω απο ολα στη ζωη τους. Ξερω ανθρωπους που μονο σεξ κανανε κ κανουνε γιατι ειναι συναισθηματικα αναπηροι.μαλιστα εκμεταλλευονται το οποιο τυχαιο ονομα τους κ μικρη διασημοτητα τους για να παρουν απο ανεγκεφαλες μονο την σαρκικη απολαυση.ξερω ανθρωπους, που ειχαν σχεση και απιστουσαν καθε φορα, χωρις να εχουν την ΕΙΛΙΚΡΙΝΙΑ,ΕΥΘΥΤΗΤΑ,ΔΙΛΑΙΟΣΥΝΗ,μεσα τους,να πουνε στον αλλον οτι απλα δεν τουςκανει αλλο. Ξερω ανθρωπους, που ηταν παντρεμενοι κ κανανε εξωγαμα,οντας παντρεμενοι ακομη. Ξερω ανθρωπους που δεν ειχαν τα κοτσια να πουνε απλα “τελειωσαμε” αλλα απιστουσανε σθνεχεοα. Ξερω ανθρωπους που αγαπησανε μια ΙΔΕΑ και δεν ειδανε ποτε τον ΑΝΘΡΩΠΟ που ηταν διπλα τους. Ξερω ανθρωπους που μπροστα στον “ανθρωπο τους” και την “μοναδικη αγαπη” τους βαζανε το χερι τους στο στριγκακι μια αλλης πισω απο το μπαρ κμετα το αρηθηκαν. Ανθρωπους που εκδικηθηκαν γιατι ΔΕΝ τους καταλαβαν, ξερω ανθρωπους που μετανοιωσαν,τα χασαν ολα,ζητησαν σθγγνωμη(οχι απο τον εαυτο τους,οπως θα επρεπε), αδικησαν εαυτους κ τον διπλανο τους,ειναι λαβωμενοικ ερχεται ο ανθρωπος τους κ τους χτυπαει κ τους λιωνει ακομη πιο πολυ γιατι δεν αντεχει να δει και αυτος τις δικες του αδικιες
..ξερω ανθρωπους που δεν θα βαλουν μυαλο,γιατι ειναι αργα πια κ θα ξανακανουν τη ζωη πουκανανε,πριν το σημαντικο κεφαλαιο,θα ξοδευονται σε ξενα κρεβατια ήακομη καλυτερα τα ξενα θα ερχονται σε αυτον, μεχρι να ξαναπιστησουν. Ξερω ομως το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΟΛΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΦΑΝΕΡΩΣΩ ΕΔΩ,ΑΛΛΑ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΣΤΙΓΜΗ Κ ΙΣΩΣ ΔΙΑ ΖΩΣΗΣ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ. – πεε μου εσυ,να πω εγω,γενικα,πού ειναι το Δικαιο, ποιος το χει,ποιος το κρινει. Κ εδω σταματω. Το ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ,ΟΧΙ ΕΔΩ…υ.γ. ας διαβασει καποιος τη ζωη τουΠικασσο, καποια αυτοκτονησε.καιτη ζωητου Καν καιτη ζωη Νταλι.
Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του. Πριν κάνεις οτιδήποτε, έστω και μια μικρή & ασήμαντη ενέργειά σου μπορεί να πυροδοτήσει σφοδρές αντιδράσεις (θεωρία του χάους).
Το θέμα είναι να είσαι έτοιμος να αποδεχθείς τις συνέπειες των πράξεών σου.
Το να πληρώνεις δικά σου λάθη είναι η ζωή. Το να πληρώνεις λάθη αλλονών…αυτό ΔΕΝ είναι δίκαιο.
Και να πληρωνεις και τα δικα σου και των αλλονων ειναι αδικο. Και να αρνεισαι νααποδεχτεις τα λαθη σου επισης. Τελος.
Και ναι. Το παραμικρο μπορει να φερεο την καταστροφη. Πεταλουδες-χαος. Απο ΜΙΑ λεξη, ενα βλεμμα,ενα αγγιγμα,ενα σχολιο μεχρι και ενα μνμ στις 4 η ωρα το πρωι. Καταλαβαινεις φανταζομαι. Κοριτσακι μου αγαπητο, ενα πραγμα ειναι επισης βαρυ. Η προδοσια. Και πρεπει να εχεις τα κοτσια να το παραδεχτεις και ναι,να πληρωνεις τις συνεπειες μετα. Να ξερεις γιατι το εκανες κ να ζητησεις οχι μονο συγγνωμη αλλα σκληρη μεταμελεια κ τμετανοια. Και μετα ασε αυτον που προδωσες να ζυγισει τα πραγματα. Ισως δει καθαρα.ισως και οχι. Το δικος σου χρεος απεναντι στον εαυτο σου και στον αλλον ειναι η αυτοκριτικη και η αποδοση δικαιοσυνης. -περι αγαπης, Nietzsche.
νομίζω πως ξεφύγαμε και θα κλείσω τα σχόλια επί του κειμένου, μια και έγιναν ανταλλαγή απόψεων ανάμεσα σε λίγους.
εν κατακλείδι θα επανέλθω στο προσωπικό αίσθημα δικαίου, το οποίο όταν εκλείπει δεν μπορεί να υπάρξει σε σχέση με τους άλλους.
προχτες μια φίλη είπε, πως όταν ένα λάθος γίνεται 2-3 φορές, θεωρείται επιλογή. Νομίζω πως το ίδιο ισχύει και με την προδοσία.
συγχαρητηρια στην φιλη σου (ή στον μοναδικο ανθρωπο που σε “ξερει” αληθεια?? αφηνω ερωτηματικο..)- οταν γινεται περισσοτερο απο μια φορες, τι λεγεται τοτε???? κοσμος που δεν ξερει παρα μονο κρινει. θα θελα να κανω μια κουβεντα με αυτην την φιλη σου…. λαθη, παραδοχες, συγχωρεσεις για τους “τυπους”, αγαπη, προδοσια, μετανοια, εκδικηση.. –εμενα οι φιλοι μου λενε αλλα.. κατι που δεν σου εχει δειξει ΠΟΤΕ και το αρνειται, μην το πιστευεις. και αφου το ειδες με τα ματια σου, τοτε ακομη περισσοτερο.. αλλα ψιλα γραμματα… – εγω βυθιζομαι, τιμωρηθηκα και τιμωρουμαι και καποιος που θελει να λεει τον εαυτο του ΔΙΚΑΙΟ για να κρυφτει απο τα δικα του λαθη, χτυπαει οσο περισσοτερο μπορει…- δεν πειραζει. ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ φαινεται η αγαπη. και κατα ποσο αυτος που αγαπα ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ αυτον που εχει διπλα του, κανει βηματα στα δυσκολα. αλλα καλυτερα ας κρυφτουμε πισω απο το ματακι της πορτας…γιατι μας βλεπουν οι απεναντι και δεν κανει να διαρρευσει… – εξαλλου που παει το “στυλακι της πενθιμης χηρας” – ποσο εφταιξα…ποσο… μου αξιζει κατι ακομη χειροτερο.και το εννοω πληρως. ΟΤΑΝ ερθει η στιγμη, θα βρεθουμε, ως τοτε δυναμη…