Ρε μάνα, μπας και είμαι ανάρχας και δεν το ξέρω;

Εκλογές έχουμε σε μια βδομάδα, δεκάδες τα κόμματα που διεκδικούν την ψήφο μας, μεγάλη η απαξίωση των ψηφοφόρων προς τον πολιτικό κόσμο, αναβρασμός, θυμός, οι πιό περίεργες εκλογές που έχω ζήσει από το ’77 που κατάλαβα τι σημαίνει “εκλογική διαδικασία”.

Αφορμή για το κείμενο αυτό, ένας φίλος, παραδοσιακά δεξιούλης, που τα τελευταία χρόνια δεν ψηφίζει, απαξιώνει και αυτός με τον τρόπο του το πολιτικό σύστημα, προχτες αναδημοσιεύει μια φωτο που γράφει σε ένα graffity “Without money we’d all be rich”..

Χωρίς να το θέλει και χωρίς να το ξέρει βέβαια, δήλωσε μια ταυτότητα αναρχοκομμουνιστική, μια και σε αντίθεση με το κολεκτιβιστικό σύστημα που προτάσσει ο αναρχοκολεκτιβιστής Μιχαήλ Μπακούνιν οι αναρχοκομμουνιστές, δεν πιστεύουν σε ένα αμετάβλητο και στατικό οικονομικό σύστημα. Έτσι απορρίπτουν τον μηχανισμό της αγοράς, το χρήμα και κάθε είδους εξαγορά της εργατικής δύναμης ή μισθολογικό σύστημα. Ο Πιοτρ Κροπότκιν χαρακτηριστικά αναφέρει:

«Κατά τη γνώμη μας οι κολεκτιβιστές (Μπακούνιν) υποπίπτουν σε ένα διπλό σφάλμα στα σχέδιά τους για την αναδόμηση της κοινωνίας. Ενώ κάνουν λόγο για την κατάργηση του καπιταλιστικού συστήματος σκοπεύουν απ την άλλη να διατηρήσουν δύο θεσμούς που αποτελούν καθεαυτή τη βάση του συστήματος αυτού και οι οποίοι είναι η Κυβέρνηση Αντιπροσώπων και το Μισθολογικό Σύστημα.» («Η κατάκτηση του ψωμιού», Το μισθολογικό σύστημα του Κολεκτιβισμού).

Αν λοιπόν το πείς αυτό στον φίλο μου -το ότι σκέφτεται σαν αναρχοκομμουνιστής- μπορεί να πάθει και έμφραγμα (είναι και σε κρίσιμη ηλικία)..
Αλλά από την άλλη, μόνον ο αναρχοκομμουνισμός προτείνει την κατάργηση του χρήματος 🙂

-Ρε μάνα, μπας και είμαι ανάρχας και δεν το ξέρω;
-Μπά, ότι νάναι είσαι, γιαυτό η χώρα έφτασε εδώ που έφτασε 🙂