Βολφράμιος Αμεδαίος Ζμπούτσαμ (1942-2010) – μιά πραγματική ιστορία

Ο Βολφράμιος Αμεδαίος Ζμπούτσαμ (Wolfram Amadeus Zbutsam) (1942-2010) εγεννήθη στο Μέμμινγκεν της Βαυαρίας, δυτικώς του Μονάχου. Ήτο πόλη κληρικών, είχε τόσους πολλούς, που εικάζεται πως ο Αδόλφος Χίτλερ περνώντας το 1936 με αεροπλάνω απο πάνω του, μια Κυριακή που σχολούσε η εκκλησία, είδε τους κληρικούς να έχουν κατακλύσει τους δρόμους και αναφώνησε “Μέρμμιγκεν !” εννοώντας σαφώς πως αυτά τα πολλά μαύρα σημαδάκια ήταν μυρμήγκια. Ο πατέρας του, ονόματι Σούχβερκάουφερ, είχε ενα κατάστημα που πουλούσε υποδήματα, η δε μητέρα του Φράου Τεοντόρα Σάουμπερ τον είχε αναθρέψει με τις παραδοσιακές χριστιανικές αρχές, φιλοδοξώντας να τον δεί να ιερουργεί, αλλά δυστυχώς δεν ευτύχησε.

Μέμμινγκεν - Πλατεία Αγοράς

Ο Βολφράμιος, άμα τη ενηλικιώσει του, ανεχώρησε για το γειτονικό κρατίδιο της Βάδης-Βυρτεμβέργης και συγκεκριμένα για το Τούμπινγκεν. Του μπήκε να σπουδάσει σπερματεγχύτης (μπεσαμούνγκστεχνίκερ). Τον ενθουσίαζε η ιδέα της ήρεμης ανθρώπινης παρέμβασης στην φύση, η έννοια του ελεύθερου αλλά σωστά ελεγχόμενου σέξ, συν το ότι του έδινε και μιά απίστευτη χαρά η δημιουργία.

Το 1964, όντας 22 χρονών, αποφάσισε να πάει διακοπές στην Κρήτη, προσδοκώντας ταυτόχρονα να διορθώσει τη μεγάλη αδικία που είχε συντελεσθεί στα χρόνια του πολέμου. Αφορμή δόθηκε ένας ποδοσφαιρικός αγώνας ανάμεσα στη ομάδα του Πανεπιστημίου του Τούμπινγκεν και σε μιά τοπική ομάδα ελλήνων μεταναστών (γκάσταρμπάιτερ). Εκεί, η ομάδα του πανεπιστημίου συνετρίβη, οι δε έλληνες μετανάστες κραύγαζαν “βιρ χαμπεν ζιε αουχ ιν ντερ σλαχτ φον Κρετα γκερίσσεν” (και εμεις σας σκίσαμε στην σφαγη της Κρήτης).
Μυστήριο καλύπτει τους πρώτους μήνες της παραμονής του στα Μάταλα. Το τέλος του καλοκαιριού τον βρήκε να μαζεύει φρούτα (πορτοκάλια και μπανάνες) μια και τα μάρκα είχαν τελειώσει..

NSU TT (Εν-Ες-Ού Τε-Τέ)

Ενθουσιασμένος ο Ζμπούτσαμ και έχοντας ελαφρά αντιμετώπιση των πραγμάτων αποφάσισε να παρατείνει τη διαμονή του στην Κρήτη, μια και οι Κρητικοί εκτός απο όξω καρδιά, αγαπούν τους ξένους όταν δεν έρχονται με αυτόματα και αλεξίπτωτα.
Είχε και το Εν-Ες-Ού Τε-Τε και κατα καιρούς φόρτωνε νεαρές τουρίστριες για να τους δείξει τα αξιοθέατα.
“Ουάου”,”Γκάιλ! Βούντερμπαρ!”(ουάου, κάβλα, θαυμάσια) φώναζαν αυτές…
“Σέν,για ;“(ωραίο, ε;) απαντούσε αυτός.
Το επόμενο καλοκαίρι είχε μάθει και τη γλώσσα, δούλευε και στην ταβέρνα του Χέρ Σήφη στην Αγιά-Γαλήνη, έκανες και βόλτες με το Εν-Ες-Ού Τε-Τε, ενσαρκώνοντας το αρχαιοελληνικό ρητό “απο δω παν και οι άλλοι..”. Όταν τον ρωτούσαν οι Κρητικοί πως τα πάει, απαντούσε με το πλατύ του χαμόγελο “άλλες ζμπουτσάμεν”, εννοώντας πως έχει παραμετροποιήσει τη ζωή του στον εαυτό του.

Κάποια στιγμή γνώρισε το Λενιώ απο το Τυμπάκι, την διπλάρωσε με τις βόλτες, την κιθάρα και τις ρομαντικές βραδυές στην παραλία. Έλα ντε όμως που την δάγκωσε τη λαμαρίνα με το Λενιώ και καθόταν μόνος και μονολογούσε “μπάισεν, άιζεν μπλάττ γκεμπίσσεν..” (δαγκωσα τη λαμαρινα..). Αποφάσισε να τη ζητήσει, κουρεύτηκε, ξυρίστηκε έβαλε ένα μακρυμάνικο να μην φαίνεται η γοργόνα και το σημα της Μπάγιερν στο μπράτσο και πήγε στον πατέρα της.

O Βολφράμιος Αμεδαίος Ζμπούτσαμ και το Λενιώ Βοιδονικολάκη σε αμέριμνες βόλτες

-Χερ Βοιδονικολάκης, το Φροϋλάιν Λενιώ το αγκαπώ! Τέλω μείνω πάντα Κρέτα τσουζάμεν με Λενιώ.
Ο Νικόλας ο Βοιδονικολάκης -ο μπαμπάς- προκαταλήψεις δεν είχε, τον είδε ευθύ άνθρωπο, ψηλό, ξανθό, γαλανομάτη και αδύνατο (παλιά) και την έδωσε.

Εγκαταστάθηκαν στην Αγιά-Γαλήνη πήρε και ένα προικώον κτήμα δίπλα στη θάλασσα, άνοιξε και μιά ταβέρνα με όνομα “ντας σέννε μπάγιερν” (το όμορφον Βαυαρία).
Σε λίγα χρόνια είχε ενστερνιστεί το τοπικόν χρώμα, τον αγάπησε το χωριό, καλόψυχος και δουλευταράς ήταν, χώρια που μάζευε όλους τους γερμαναράδες μηχανόβιους που ερχόταν για διακοπές και τους άρπαζε τα μάρκα. Ρακή στη ρακή, έφευγαν όλοι αλαλλάζοντας “αλλες ζμπουτσάμεν, για, γιά…”
Το Λενιώ τούκανε και 3 λεβέντες και 2 θυγατέρες, κόντεψε να κατακλύσει το χωριό το Ζμπουτσαμέικο.. Η απάντηση του όμως παρέμενε σταθερή, όταν τον ρωτούσαν τι κάνει:
-Ιντα κάνεις ωρέ Βολφράμη;
-Άλλες Ζμπουτσάμεν, απαντούσε αυτός…

O Βολφράμιος Αμεδαίος Ζμπούτσαμ με τη σκυλίτσα του Μαρίκα (1995)

Μαύρη στιγμή στη ζωή του ήταν όταν το 1999, ο μεγάλος του γιός, όντας φανατικός οπαδός της Μπάγιερν Μονάχου και μετά από την ήττα της στον τελικό του κυπέλλου, απο την Μάντσεστερ με 1-2, αποφάσισε να αλλάξει το επώνυμο του.
“Βαρούμ, Μανωλιό;” είχε ψελλίσει ξεψυχισμένα στον γιό του..
“Δεν αντέχω πατέρα να με κοροιδεύουν όλοι και να με λένε Γερμαναρά..”
Τελικά με την παρέμβαση της μάνας, ο Μανωλιός παρέμεινε Ζμπούτσαμ και δεν το έκανε Ζμπουτσαμάκης, όπως είχε αποφασίσει.
Αλλά η καρδιά του πατέρα είχε ραγίσει..

Η μεγάλη κόρη του, το Κατερινιό ερωτεύθηκε και αγάπησε έναν βέλγο τουρίστα. Λόγω του χρώματος του βέλγου (είχε ρίζες στο Καμερούν), ο Βολφράμιος αρνήθηκε να την δώσει και το Κατερινιό κλέφτηκε και πήγε στο Βέλγιο. Στην προσπάθεια να μην χάσει επαφή, αλλά και να τιμήσει τον πατέρα της, έδωσε στα παιδιά της το πατρικό της επώνυμο. Ο μεγάλος της γιός μάλιστα παίζει ποδόσφαιρο στην Σαρλερουά που αγωνίζεται στην Α’ Εθνική Βελγίου.

Μισέλ Ζμπουτσάμ, από αγώνα της Σαρλερουά με την Άντερλεχτ

Δυστυχώς το 2009, μόλις 69 χρονών, ευτυχώς πρόλαβε και είδε εγγόνια, έπεσε απο τη σκάλα βγαίνοντας απο την ταβέρνα και χτύπησε το κεφάλι. Γυρίζοντας από το νοσοκομείο άρχισε να λέει κάτι ακατανόητα όπως “αρμπάιτ μάχτ φράι”, “μάιν κάμπφ”, “νατσιονάλσοτσιαλίστεν ζιντ γκούτ” ή “ντόιτσλαντ ούμπερ άλλες”. Περπατούσε αλλόκοτα τινάζοντας τα πόδια μπροστά, ένα βράδυ μάλιστα λένε πως άρπαξε την κόκκινη μπαντάνα ενός τουρίστα και την έδεσε στο μπράτσο του..

Ο Θεός τον λυπήθηκε και την επόμενη χρονιά, το Λενιώ τον βρήκε ντανγκόρδεν στο κρεβάτι, με ανοιχτά τα μάτια, κοιτάζοντας το ταβάνι.
Η κηδεία του έγινε στο χωριό, από τον τάφο του ατενίζει πλέον τον κόλπο της Μεσσαράς, έχοντας ζήσει μια ζωή στα μέτρα του…
Ακόμα μέχρι τώρα όταν ρωτάνε το Λενιώ “Ίντα κάνεις ωρέ Λενιώ”, αυτή απαντάει: “άλλες ζμπουτσάμεν”..

*Διορθώσεις Γερμανικών υπό Ναταλίας (όχι Δραγούμη)
** Επανορθώσεις Γερμανικών, υπό Έλενας