Ακόμα μια φανταστική πλην όμως καθημερινή ιστορία…
Αγαπητό Ημερολόγιο
Ήταν αρχές του Φλεβάρη…
Βγήκε και πήγε σε ένα μπαρ που σύχναζε..
Βρήκε μπόλικους φίλους, που ήταν απλωμένοι σε όλο το μήκος της μπάρας.. Κάπου ανάμεσα ήταν 2 κοπέλες. Η μια φορούσε ένα φορεματάκι που θύμιζε έντονα 60s. Είχε γαλάζιο φόντο και είχε επάνω ψυχεδελικά σχήματα.. ήταν ξανθούλα, μάλλον ψηλή και την πρόσεξε κατευθείαν λόγω του φορέματος.. Κάτι σαν την Sandie Show σκέφτηκε, μάλλον τα 60s επανήλθαν στην μόδα..
Τα έλεγε με τους φίλους του, ώσπου κάποια στιγμή ο DJ έβαλε ένα τραγούδι που του άρεσε..
-Μπράβο ρε, έβαλες και κάτι της προκοπής, του φώναξε, ήταν χρόνια φίλοι και του άρεσε να τον πειράζει..
-Σου αρέσει και εσένα αυτό το τραγούδι, τον ρώτησε η ξανθιά
-Ναι, απάντησε αυτός..
Ο DJ έκανε τις συστάσεις.. Ο Γ., η Μ., η Ζ.
Άρχισαν μιάν ανάλαφρη κουβέντα, σαν αυτές που γίνονται ανάμεσα σε θαμώνες, λίγο τα ζώδια, λίγο η μουσική, λίγο από όλα..
Αυτός πήγαινε και δίπλα, τα έλεγε με τους φίλους του, ξαναγύριζε, ώσπου μια στιγμή πρόσεξε πως η Μ. σκοτείνιασε..
-Τι έγινε; Την ρώτησε
-Τίποτε, είναι κάτι προσωπικό απάντησε αυτή..
-Αν είναι προσωπικό, τότε εντάξει, δεν επιμένω.. είπε διακριτικά αυτός.
-Όχι, θα σου πω..
-Περίμενε, είπε αυτός, να το κάνουμε καλά.. και έβγαλε ένα νόμισμα της μιας πέννας από την τσέπη του.. “A Penny for your thoughts”, της είπε..
Αυτή γέλασε, έβγαλε ένα πορτοφόλι, την έβαλε μέσα και του είπε:
-Αυτό είναι κάτι που θα το κρατήσω για πάντα.. Έχω πρόβλημα με τον πατέρα μου και τον αδελφό μου. Μένουμε στο ίδιο σπίτι, και δεν μου μιλάνε..
-Είναι δυνατόν ; να είστε στο ίδιο σπίτι και να μην μιλιέστε; Θα υπάρχει κάποιος λόγος..
-Ίσως δεν είμαι η κόρη ή η αδελφή που περίμεναν, αλλά είναι αλήθεια.. Δεν μου μιλάνε..
-Εσύ έκανες καμιά προσπάθεια; Κάπως να τους προσεγγίσεις, να τους μιλήσεις, να δεις τι φταίει;
-Έχω κάνει τα πάντα, αλλά τίποτε.. ότι και να κάνω, ξέρω πως δεν θα πάρω απάντηση..
-Δεν έχει σημασία τον αν θα πάρεις απάντηση ή όχι, σημασία έχει να προσπαθήσεις.. για σένα να το κάνεις, ανεξαρτήτως αποτελέσματος..
-Μα δεν θα μου απαντήσουν..
-Σου ξαναλέω, κάνε το σωστό, και μην νοιάζεσαι για την απάντηση..
-Λες να στείλω ένα sms; Είναι 2 ή ώρα..
-Στείλε.. την άφησε να γράψει το sms και πήγε λίγο στους διπλανούς..
Μετά από 5-10 λεπτά ξαναγύρισε, και την ρώτησε τι έγινε…
-Τόστειλα, αλλά ξέρω πως δεν θα πάρω απάντηση..
-Στο ξαναλέω.. δεν έχει σημασία το αν θα πάρεις απάντηση ή όχι, σημασία έχει να κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου, είναι οικογένεια σου και δεν πρέπει να συμβαίνουν αυτά.. ακόμα και αν δεν σου απαντήσει, στείλε πάλι sms αύριο, και μεθαύριο.. μέχρι να σου απαντήσει..
Η συζήτηση είχε βαρύνει, και η Ζ. που συνόδευε την Μ. φαινόταν να βαριέται..
Τότε, ξαφνικά, η Μ. όπως καθόταν στο μπαρ, έβαλε το χέρι της γύρω από τη μέση του Γ., τον τράβηξε κοντά της, και ακούμπησε το κεφάλι της στο στήθος του.
-Είσαι πραγματικά ότι χρειάζομαι.. μια ανιδιοτελή αγκαλιά, μου δίνεις μεγάλη σιγουριά, του είπε..
Αυτός έμεινε άφωνος.. Δεν μπορούσε να διανοηθεί το πώς μπορούσε κάποιος άγνωστος να καταρρεύσει συναισθηματικά μέσα σε μισή ώρα.. είχε και μια αμηχανία, με όλους τους γνωστούς να τον κοιτάζουν περίεργα, είχε και την Μ. στην αγκαλιά του, η Ζ. είχε βγάλει το κινητό της και έλεγε με χαζό ύφος:
-Θα σε βγάλω φωτογραφία να την στείλω στην γυναίκα σου..
Όλα αυτά του φαινόταν λίγο περίεργα, δεν ήξερε πώς να αντιδράσει, ενώ η Μ. τον έσφιγγε κοντά της.. προσπάθησε να την καθησυχάσει, λέγοντας της λόγια όπως «μην ανησυχείς», «όλα θα πάνε καλά», κλπ..
Μετά από 10-15 λεπτά, η Μ. ανασηκώθηκε και με ξεψυχισμένο ύφος είπε στην Ζ.:
-Δεν είμαι καλά, κάλεσε ταξί να φύγουμε..
Πράγματι, ο Γ. τις βοήθησε να φορέσουν τα παλτώ τους, και φεύγοντας η Μ. του είπε:
-Θέλω να σε δω την άλλη Κυριακή, εγώ θα έρθω σίγουρα..
-Κάθε Κυριακή έρχομαι, ανταπάντησε αυτός…
Όλοι τον ρωτούσαν τι έγινε, αλλά αυτός δεν είχε απαντήσεις.. Σκεφτόταν την Μ. και το πόσο εύθραυστη μπορούσε να ήταν η ψυχολογία της για να καταρρεύσει έτσι μπροστά του.
-Όταν πίνουν, δεν ξέρουν τι κάνουν.. είπε ο DJ..
Ο Γ. το έγραψε στο ημερολόγιο του…
Την άλλη Κυριακή, αυτός ήταν εκεί, αλλά η Μ. Δεν εμφανίστηκε..
-Στο είπα εγώ, έλεγε ο DJ.. είναι όλες τους psycho..
Μετά από καμιά βδομάδα, ο Γ. με τον DJ και κάτι φίλους είχαν κανονίσει να βγουν για ποτά.. Ο DJ πήρε την πρωτοβουλία να καλέσει την Μ. μέσω sms, η οποία δέχτηκε μάλλον με χαρά..
Όταν της έστειλε ένα δεύτερο sms γράφοντας πως «θα είναι και ο φίλος μου ο Γ.» πήρε την απάντηση «αυτός ο παντρεμένος; Εγώ δεν βγαίνω με παντρεμένους»..
Αυτός επέμεινε γράφοντας «μα ο Γ. δεν ψάχνεται, για την παρέα θα βγούμε..» και πήρε την απάντηση «δεν θέλω.. αν είναι να βγούμε μπακούρια, οκ, αλλιώς δεν βγαίνω..»
Ο DJ έγινε έξαλλος… Θίχτηκε για λογαριασμό του Γ. και του τα είπε..
-Psycho είναι όλες.. Psycho..
-Έπρεπε να το περιμένεις, ρε.. Αυτή ανοίχτηκε σε κάποιον ξένο, και όταν την άλλη μέρα κατάλαβε τι έκανε, το μετάνιωσε.. Δεν είναι φυσικό να της φταίει ο άλλος αντί για να φορτώσει τα βάρη στον εαυτό της;
-Psycho είναι όλες.. Psycho..
-Δεν πειράζει, αυτή να είναι καλά, και να της έρθουν όλα βολικά..
Η Μ. δεν ξαναπάτησε την Κυριακή στο μπαρ παρά το ότι ο DJ επέμενε πως ήταν τακτική.. Από έναν άλλον DJ του ίδιου μπαρ μάθανε πως πήγαινε άλλες μέρες..
Μπήκε το καλοκαίρι και άνοιξε το καλοκαιρινό. Πιστός στην συνήθεια ο Γ. μια Κυριακή βράδυ πήγε για ένα ποτό.. Την είδε στο μπαρ να κάθεται, αλλά δεν τόλμησε να της μιλήσει.. Το ίδιο έκανε και αυτή. Δεν ήξερε αν δεν τον γνώρισε ή αν έκανε πως δεν τον γνώρισε.. Στεναχωρήθηκε λίγο, αλλά δεν έδωσε και συνέχεια.. Ήπιε δύο ποτά, και ξεκίνησε να γυρίσει..
Στο δρόμο, το ξανασκέφτηκε και αποφάσισε να της στείλει ένα sms..
-Μετά από τέσσερεις μήνες, τελικά σε ξαναείδα. Μου φάνηκες πως είσαι καλά. Αυτό έχει σημασία. Νάσαι πάντα καλά. Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα.. Γ.
-Ποιός είσαι;-Μια “ανιδιοτελής αγκαλιά” ένα βράδυ στο χειμωνιάτικο μπαρ. Άστο.. Εσύ νάσαι καλά..
-Πες μου ποιός είσαι σε παρακαλώ.
-Ψάξε το πορτοφόλι σου, και μόλις βρεις μιά πέννα, θα θυμηθείς, ελπίζω. Γ. με λένε, και ένα βράδυ μοιράστηκες τον πόνο σου μαζί μου. Εγώ το κράτησα το μυστικό.
-Φίλος του DJ ? Κατάλαβα. Που βρήκες το τηλέφωνο μου;
-Αυτό είναι το άγχος σου; Το έχω 4 μήνες τώρα. Αν το ζητήσεις, το σβήνω.
-Μάλλον είσαι ο φίλος του DJ. Θα σε παρακαλέσω να σβήσεις το κινητό μου. Ευχαριστώ.
-Ναι, είμαι ο φίλος του DJ. Αλλά το τηλέφωνο μου τόδωσες εσύ. Το σβήνω τώρα. Αλλά πες μου, είσαι καλά;
-Καλά είμαι. Δεν θυμάμαι να σου έδωσα το τηλέφωνο μου. Δεν θέλω να το έχεις, οπότε σβήστο.
-Αφού δεν θυμάσαι ποιός είμαι, πως περιμένεις να θυμάσαι αν μούδωσες το τηλέφωνο σου ή όχι; Εν πάσει περιπτώσει, ρώτα την Ζ. ή κάπως έτσι. Άσε τον DJ απέξω, ποτέ δεν θάδινε ξένο τηλέφωνο. Το σβήνω και τελείωσε. Νάσαι πάντα καλά.
Έσβησε το τηλέφωνο της από το κινητό του, χαμογέλασε πικρά και σκέφτηκε…
Psycho είναι όλες.. Psycho..
έτσι τελειώνει και αυτή η ιστορία, αλλά μιά και αναφέρθηκε η Sandie Show, αυτό το έχετε ακούσει απο την φωνούλα της ;
